Lekker lezen tijdens de kerstdagen?

Als trouwe abonnee van de Volkskrant ligt bij ons al minstens 30 jaar de krant dagelijks op de deurmat. Tenminste tot ongeveer 3 maanden geleden. Hoe het komt en waarom dat niet meer zo wil lukken, is een duistere zaak waar wij niet precies de vinger op kunnen leggen. Bij iedereen komt het wel eens voor dat de krant er niet is als je 's ochtends naar de brievenbus loopt. Bij ons is het echter de laatste tijd een verrassing als er wél een krant is, zeker als die ook nog eens compleet met bijlage en/of wekelijks magazine bezorgd wordt.
Vanochtend was het weer zo'n dag dat we een belangrijk onderdeel misten: het Volkskrant Magazine, zeker met de kerstdagen iets om naar uit te kijken. In de maand december en november hadden we al minstens 5 keer bij de lezersservice geklaagd dat we geen krant ontvangen hadden, waarvan minstens één keer ook op zaterdag. Zelfs de krant van 23 november, de dag na de verkiezingen met alle uitslagenlijsten van Nederlandse gemeentes, hebben we nooit gehad. Dat is flink balen op zulke bijzondere dagen. Bij de lezersservice van de Volkskrant werken hele aardige mensen, die er ook alles aan willen doen om de fout te herstellen. Er wordt dan ook steevast beloofd dat de krant nabezorgd zal worden, maar tot nu toe is dat nog nóóit gelukt! Aan wie ligt dat dan, vragen wij ons af.
Wat wij graag zouden willen weten, is wie er verantwoordelijk is in Mill voor de bezorging van onze krant. Bij de lezersservice kunnen (of willen) ze ons daar niets over vertellen, het enige wat ze daar voor ons kunnen doen is doorgeven dat wij door de bezorger of het agentschap ter plaatse gebeld willen worden. Het blijft echter de vraag of dat ook gebeurt, want wij worden nooit gebeld door bezorger of agentschap én wij ontvangen nooit een nabezorgde krant. Misschien dat er via deze weblog iemand is die ons kan helpen met dit probleem. Wie kan ons de naam van de Volkskrantbezorger in het centrum van Mill doorgeven, of wie weet waar wij het agentschap van de Volkskrant voor deze regio kunnen bereiken? Volgens mij moet er namelijk een logische verklaring zijn voor het feit dat wij de krant zo slecht ontvangen. Daarover willen wij graag praten met de bezorger of andere verantwoordelijke persoon. Want als de bezorging van de krant zo slecht blijft, zien wij maar één oplossing: ons abonnement na ruim 30 jaar opzeggen. Dat willen wij helemaal niet, maar wij vinden dat beter dan dat we niet op de Volkskrant kunnen rekenen. Misschien dat we dan een andere krant zullen kiezen, maar dan willen we eerst zeker weten dat die niet óók door de bezorger van de Volkskrant rondgebracht wordt...

Het wordt weer Kerst

Zoals overal in Nederland, en ver daarbuiten, wordt er in Mill veel werk gemaakt van de kerstversieringen. In veel voortuinen staan verlichte bomen en door de ramen zie je mooie kerstbomen staan. Ook de winkels en andere bedrijven hebben hun best gedaan om er iets moois van te maken. Op vrijdag 15 december werd daar nog eens extra de nadruk opgelegd tijdens de jaarlijkse Midnightshopping. Een geslaagde activiteit van de Ondernemersvereniging Mill en naar ik heb begrepen ook volgend jaar gecombineerd met een kerstmarkt.

Maar voor de meeste mensen is Kerstmis toch een echt 'thuisfeest' en worden de meeste kerstversieringen dus ín huis aangebracht. Zo doen wij dat zelf ook.

Sinds wij in Mill wonen zetten wij niet één maar twee kerstbomen in huis, het is namelijk moeilijk kiezen welke kamer het meest geschikt is om de boom te plaatsen. Wij zitten natuurlijk veel in de huiskamer, maar als we alleen daar een boom neer zouden zetten is dat niet erg gezellig tijdens ons kerstdiner. Dat nuttigen wij in de eetkamer en daar is ook ruimte genoeg voor een flinke den.

Daarom hebben wij dus in beide kamers een boom, in de huiskamer een blauwe en in de eetkamer een rode. Alle versieringen in die kamers zijn ook aangepast aan die kleuren, zodat wij spreken van de blauwe en de rode kerstkamer.
Voor het totaalplaatje ziet ons huis er vanaf de straat ook sfeervol verlicht uit. Het hele jaar door hebben wij géén gordijnen, maar sluiten wij 's avonds de wereld buiten door onze luiken te sluiten, met Kerstmis echter hebben wij lichtgordijnen!
In de blauwe kerstkamer is de versiering stemmig en de boom een beetje chique, in de rode kerstkamer daarentegen is het allemaal wat uitbundiger. In de rode boom hangen alle kerstversieringen met een 'verhaaltje', zoals de Amerikaanse kerstsok van een van de zonen en het zelfgeknutselde rendier (inderdaad met rode neus). Zo moet een kerstboom eigenlijk ook zijn: een zichzelf vertellend verhaal dat je mee terugneemt naar vroegere kerstmissen. Je wordt er dus een beetje sentimenteel van. Dat hoort ook zo in deze dagen.

De kerstkaarten die nu iedere dag op de deurmat vallen, dragen daar ook hun steentje aan bij. Ze worden met zorg opgehangen en sommige kaarten lees je steeds opnieuw. Ook de modernere, digitale kerstwensen komen binnen en worden glimlachend bekeken. Zo groeien wij langzaam naar Kerstmis 2006 toe. Vanmiddag komen de buren vast een voorproefje nemen tijdens de kerstborrel die wij voor hen georganiseerd hebben. Bij het heffen van het glas zullen we allemaal zo onze eigen kerstgedachten hebben. Ieder voor zich, zonder die gedachten uit te spreken, zal een toast uitbrengen op een goed en gezellig kerstfeest!

Centrumplan, aflevering 2

Maandagavond 4 december waren wij aanwezig bij de informatiebijeenkomst over het nieuwe Centrumplan voor Mill. In de hal van het gemeentehuis had zich een flink aantal inwoners verzameld om meer te weten te komen over het gekozen voorkeursmodel. In de week daarvoor was huis aan huis een nieuwsbrief verspreid met daarin uitleg over de stand van zaken. Eerder stond daarover op de website van de gemeente Mill ook al een persbericht dat ik als uitgangspunt gebruikte voor mijn stukje van 3 weken geleden.
Toen waren we nog redelijk ongerust over de plannen, met name over wat de plannen zijn met het nu braakliggende terrein aan de Julianastraat. Op het voorkeursmodel staat daar namelijk een weg gepland die gedeeltelijk door onze tuin loopt.
Bij het binnengaan van het gemeentehuis echter liepen wij met iemand mee die vertelde dat hij 40 jaar eerder ook al eens op een bijeenkomst voor een nieuw centrum was geweest. Sinds die tijd waren er geen grote veranderingen in Mill geweest volgens hem. Dat stelde ons al enigszins gerust!
De informatieavond begon met een aantal presentaties over de plannen tot nu toe. De gemeente, de stedebouwkundige en vastgoedontwikkelaar Rialto hadden ieder een eigen presentatie voorbereid waarin vooral benadrukt werd hoe geweldig het allemaal moet worden. Er werden termen gebruikt als 'de pit van het dorp', 'autoluwe pleinen' en vooral de populaire term 'synergie' werd meermalen gebruikt. Jammer dat de organisatie van deze avond niet vooraf bedacht had dat een gezámenlijke presentatie beter was geweest om het begrip synergie uit te leggen. Nu waren er nogal wat overlappende passages in de verschillende verhalen. Ook de opbouw van de dia's was nogal divers, terwijl ze toch allemaal over hetzelfde centrumplan gingen. Wat de communicatie betreft had de gemeente Mill hier nog heel wat kunnen leren!

Maar wat was nou eigenlijk de boodschap die aan de burgers overgebracht moest worden? Behalve de informatie in het persbericht en de nieuwsbrief kregen we niet veel nieuws te horen. Op één belangrijk aspect na: de financiën zijn nog lang niet rond. Welk voorkeursmodel er ook gekozen zou zijn, er is voor geen enkel plan genoeg geld aanwezig. Voorkeursmodel 3 was toevallig wel datgene met de minste tekorten, maar hoe het geld er moet komen, is tot nu toe een onbeantwoorde vraag. Ambities genoeg, poen te weinig!
De stedebouwkundige nam ons op een paar dia's met foto's mee naar het Mill van vroeger. Mooie brede, autoloze straten met weinig of zelfs geen auto's, hoge bomen en prachtige oude huizen. Daar moesten we naar terug, jammer alleen dat daar in de plannen niet echt veel van te zien is. Bovendien bleek al gauw tijdens het vragenuurtje dat de grootste zorg van de inwoners van Mill het aantal geplande parkeerplaatsen is. De discussies liepen hoog op toen het over de te verdwijnen parkeerplaatsen voor de kerk en het gemeentehuis ging. Er waren weinig aanwezigen die warmliepen voor een gezellig dorpsplein, dat vonden wij nou weer jammer. Uit alle presentaties bleek wel dat er nog heel veel gebouwd zal worden als alles doorgaat. Maar daarvoor is dus ook heel veel geld nodig.
Omdat wij van de discussie niet veel wijzer werden en ons niet wilden mengen in het vermeende 'parkeerprobleem', hebben wij na afloop nog even met de stedebouwkundige gepraat. Wij legden hem de kadastertekening voor waarop duidelijk onze erfgrenzen te zien zijn. Dat was inderdaad heel anders dan bij het voorkeursmodel! Maar, verzekerde hij ons, na de vrijblijvende schetsen zullen er nu tekeningen komen waarbij de kadastergrenzen strikt worden aangehouden. Áls er dan over onze erfgrens heen getekend wordt, zal men zeker contact met ons opnemen. Veel dure plannen zijn er al gemaakt, maar hoe lang zal het nog duren voordat daar iets concreets uitkomt? Wij wachten het maar weer af...

Schoolpraat

Alweer een week voorbij, één week waarin 2 keer heel droevig 'uit de school geklapt' werd. Op maandag moest ik werken, invallen in de groepen 6 en 7, toen ik voor het eerst hoorde over de gruwelijke gebeurtenis in Wilbertoord. Als school waren we daar heel direct bij betrokken omdat de 2 kinderen van het slachtoffer in groep 4 en 5 zitten. De stemming op school was onwerkelijk, alle kinderen behoorlijk aangeslagen. Hoe kon zoiets gebeuren? Vragen en vertwijfeling bij iedereen: kinderen, leerkrachten en ouders.

Ook elders hoorde ik er veel over praten, niet altijd op een respectvolle manier. Wat is dat toch dat sommige mensen de neiging hebben om verhalen nog erger te maken dan ze al zijn? Willen ze hiermee zichzelf belangrijker maken? Hebben ze dat nodig om ook ergens bij te horen? In dit geval was de situatie al gruwelijk genoeg en hoefde er echt niks 'aangedikt' te worden. Om misselijk van te worden als je hoort dat het toch gebeurt!

Met het hoofd nog vol 'moordzaken' werd ik vrijdag midden in het hart getroffen door het nieuws uit Hoogerheide. Wetend dat een school helemaal ontregeld kan zijn door een droevig sterfgeval, besefte ik meteen dat het hier om een nóg moeilijkere situatie ging. Hier had iemand toegeslagen die in één klap de veiligheid van schoolgaand Nederland onderuithaalde. Zulke wild-westverhalen horen wij met enige regelmaat wel uit de Verenigde Staten overwaaien, maar hier bij ons in Brabant gebeurt zoiets gewoon niet. Dat had je dus gedacht, het is wél gebeurd. En wel op zo'n verschrikkelijke manier, op een plek waar niemand het verwacht. Want op school moet je je net zo veilig kunnen voelen als thuis, school is voor heel veel kinderen ook net zo vertrouwd als hun eigen huis.

Laten we hopen dat dat voor de meeste leerlingen blijft gelden, kinderen hebben gelukkig erg veel veerkracht. Vooral de jonge kinderen zullen hopelijk hun eigen situatie niet gaan vergelijken met die in Hoogerheide. Misschien dat ze er wel even bij stilstaan als er bijvoorbeeld in de kring over gesproken wordt, maar daarna is het weer gewoon over tot de orde van de dag. Sinterklaas bijvoorbeeld, ook heel spannend!

Maar hoe moet de Nederlandse juf en meester met het gebeurde in Hoogerheide verder? Hoe gaat dat hun dagelijkse werk beïnvloeden? De tijd zal het leren, maar voorlopig zal dit incident ongetwijfeld regelmatig door het hoofd spoken. Als we er dan maar allemaal voor blijven waken dat we het niet gaan vertalen in allerlei regels en beperkingen om zoiets in de toekomst te voorkomen. Het is een illusie om te denken dat zoiets kan worden voorkomen, het had overal kunnen gebeuren. Het is op een school gebeurd en dat is toevallig wel héél erg verkeerd!

Stemmen in Milll

Met het hoogste opkomstpercentage van de regio (84,6% - ( landelijk 80,1%)) heeft de gemeente Mill een flinke steen bijgedragen aan de landelijke uitslag voor de Tweede Kamerverkiezingen 2006. De verdeling van de stemmen in Mill wijkt niet noemenswaardig af van de totaaluitslag. Weliswaar is de CDA-aanhang in Mill groter en de PvdA-aanhang kleiner dan landelijk het geval is (respectievelijk 44,30% tegen 27% en 14,71% tegen 21,5%), maar dat wordt gelukkig ruimschoots goedgemaakt door de geweldige overwinning van de SP (20,64% tegen landelijk 16,9%). Er is dus nog volop hoop in Mill op een sociale toekomst!

Waar ik wel degelijk van geschrokken ben, is de 5,22% die op de Groep Wilders gestemd heeft. Hoe kun je nou in Mill wonen en de ideeën van Wilders onderschrijven? Het kan volgens mij niet zo zijn dat 5,22% van de bevolking van Mill en St. Hubert 'last' heeft van islamisering. Het is sowieso al bijzonder als je per dag één Islamiet in Mill tegenkomt. Hoofddoekjes worden in dit dorp enkel gedragen tegen de regen en de kou, enige religieuze bijbedoelingen heb ik de draagsters in ieder geval nooit toegedacht. Marokkaans of Turks is een taal die ik nog nooit gehoord heb in het dorp. Hoe is het mogelijk dat er hier mensen wonen die er blijkbaar behoefte aan hebben om op de Groep Wilders te stemmen? Onbegrijpelijk, maar ook heel erg jammer. Het lijkt verdacht veel op de angst voor het onbekende en dat is precies waar de PvdV (Groep Wilders) zich op richt.
Het zou mooi zijn als we daar met z'n allen (en dan bedoel ik niet alleen de mensen in Mill, maar alle Nederlanders) iets aan konden doen. Door bijvoorbeeld ons meer te verdiepen in de wereld van de Islam. Of door bewust contact te zoeken met mensen van Marokkaanse of Turkse afkomst. Heel gewone mensen die met dezelfde zorgen en problemen worstelen als alle Nederlanders. Mensen die moeite hebben om rond te komen door de gestegen kosten van levensonderhoud, moeders die graag helpen op de school van hun kinderen, jongeren die op zoek gaan naar leuke leeftijdgenoten enz. enz.
Misschien dat er in het socialere Nederland dat er nu ongetwijfeld gaat komen gezien de verkiezingsuitslag, meer en betere rolmodellen in de regering zullen plaatsnemen. Nederlanders met een achtergrond waar we nog wat van kunnen leren, niet alleen de mannen met een VOC-mentaliteit! Potentie genoeg in de partijen die we hopelijk binnenkort in de regering terug zullen zien. Wat te denken van Sadet Karabulut van de SP of Nebahat Albayarak en Khadija Arib, beide van de PvdA, drie vrouwen die staan te popelen om hun persoonlijkheid, ervaring en opleiding in te zetten voor een beter Nederland. En natuurlijk vergeten we niet de gewone Jan (Marijnissen), Wouter (Bos), Agnes (Kant), Femke (Halsema) en al die andere echte Hollandse namen waar we op konden stemmen. Maar voor een beter en socialer Nederland zal er gezorgd moeten worden voor een goede mix tussen mannen en vrouwen, Friezen en Limburgers, Hollanders en Brabanders met allemaal verschillende achtergronden en overtuigingen die ons land alleen maar sterker kunnen maken!

Centrumplan Mill

"Op dinsdag 14 november 2006 heeft het college van burgemeester en wethouders van Mill en St. Hubert de Modellenstudie en het voorkeursmodel Centrumplan Mill vastgesteld.
Dit stedenbouwkundig model is in feite een plattegrond van Mill waarop staat aangegeven welke ontwikkelingen er in het centrum van Mill worden nagestreefd om te komen tot een nieuw centrum van Mill."
Zo begint het persbericht van de gemeente over de nu al te lang uitgestelde plannen met het centrum van Mill. Gelukkig staat er óók in het persbericht dat het belangrijk is om te weten dat er nog geen concreet vastgesteld plan ligt, oftewel dat het nog nader uitgewerkt moet worden. En dat is maar goed ook.
Wat zagen wij namelijk tot onze grote verbazing op de bijgaande tekening? In het gekozen model loopt er opeens een weg over onze grond en door onze tuin! Daarvoor hebben wij als grondbezitter nooit een 'inspraaktraject' gestart en dat vinden wij ook helemaal niet nodig. Volgens het kadaster ligt precies vast waar de erfgrenzen liggen en die willen wij ook graag zo houden. Tot nu toe gaan wij al heel coulant met 'het gebruik van derden van ons eigendom' om door de ongeveer 2-meter-brede strook voor het huis. Alhoewel die kadastraal tot ons perceel behoort, wordt die in de praktijk gebruikt als openbare weg: op zondagochtend bijvoorbeeld wandelt half Mill door onze 'tuin' richting kerk en doordeweeks rijden er massa's boodschappenkarretjes over dat gedeelte wat onze voortuin zou kunnen zijn! Helemaal niet erg, maar dan moet er niet iemand van een stedenbouwkundig bureau gaan bedenken dat er ook wel een weg dwars door onze garage kan gaan lopen. Zijn ze nou helemaal achterlijk daar bij de gemeente? Is er nou nooit iemand op het idee gekomen om voorafgaand aan het inspraaktraject dat begin 2007 moet plaatsvinden even contact met belanghebbenden op te nemen? Het is niet erg chique van de gemeente om haar inwoners op deze wijze te laten weten dat ze geïnteresseerd is in eigendommen van die inwoners! Toen wij nu bijna 2 jaar geleden ons pand kochten, is er uitvoerig overleg met de gemeente geweest over het bestemmingsplan. Op onze woning rustte namelijk volgens het nieuwe centrumplan een winkelbestemming en die wilden wij graag omgezet hebben in een woonbestemming. Dat is toen overigens heel soepel opgelost met als gevolg dat wij nu in een pand wonen waar officieel een woon/winkelbestemming op van toepassing is. We hebben toen geen enkel geluid gehoord over eventuele interesse in een stukje van onze grond, terwijl het toen waarschijnlijk al lang bekend was uit welke modellen er later gekozen zou moeten worden. Als nieuwe inwoners hoorden wij toen wel van alle kanten geruchten over doorgetrokken straatjes die de diverse oude en nieuw te bouwen winkels in Mill zouden moeten verbinden. Geruchten over woning- en grondbezitters die daarover in de clinch lagen met de gemeente. Maar nóóit werd daarbij over de achterkant van ons perceel gesproken! Ook over de eventuele gemeentelijke monumentenstatus moesten wij zelf inlichtingen inwinnen bij de gemeente. De 'actuele' informatie die wij in 2005 ontvingen, dateerde van 2003! Wij kregen toen het gevoel dat het in Mill allemaal niet zo'n vaart loopt als er plannen gemaakt worden. Laten we hopen dat dat in het geval van het nu gekozen model voor het centrumplan ook zal gelden. Wat ons betreft kan het namelijk nog héél lang duren voordat het plan dat er nu ligt in zijn geheel kan doorgaan!

D'n elfde van d'n elfde

Het feest kan beginnen, de datum is gepasseerd. Elf-elf, voor menigeen een magische grens waar het hele jaar naar uitgekeken wordt. Zo ook door fans en leden van Stichting Carnaval Mill die vanaf deze speciale dag weer in 'ut Germelaand' wonen. Het komend seizoen hebben ze als motto: 'We dréje dur', dat belooft toch wat.
Er staat dan ook weer van alles op het programma dit jaar, om te beginnen de bekendmaking van het nieuwe prinsenpaar. Het jeugdprinselijk paar en hun nar zijn al een dag eerder bekendgemaakt: Thomas, Annet en Sharon zullen gaan regeren met de muzikale omlijsting van het Straetmekkerslied.
Wat kunnen we allemaal gaan verwachten het komende carnavalsseizoen? Vanaf gisteravond 10 november t/m carnavalsdinsdag 20 februari 2007 staan er maar liefst 30 activiteiten op de lijst! Voor elk wat wils zeggen ze wel eens en dat geldt zeker voor ut Germelaand. Voor jong en oud (seniorenmiddag), voor gezonde en minder gelukkige carnavalsvierders (ziekenbezoek door het prinsenpaar), voor echte carnavallers en voor de andere Millenaren die er niet zo mee bezig zijn, maar het wel leuk vinden om het van een afstandje te bekijken (optocht). En dan als slot natuurlijk de officiële sluiting en afscheid van het prinsenpaar. De uitgebreide versie van het programma kun je natuurlijk bekijken op www.germelaand.nl.

Begin februari 2007 zal weer de carnavalskrant in de bus vallen, maar dan staat de carnaval al zo goed als voor de deur. Het allerleukste van het ontvangen van de carnavalskrant vond ik vroeger altijd de moppen die erin stonden. Als kind keek ik ernaar uit, die moppen en de rare tekeningetjes die er vaak bij stonden. Om vast een beetje in de stemming te komen, zet ik hieronder een aantal echt flauwe mopjes. Maar tóch moet je er mee lachen, of je dat nu wilt of niet!
=====
Jan komt thuis van de zoveelste carnavalsavond en heeft weer eens te diep in het glaasje gekeken.
Wilma! roept hij beneden in de gang, wil je alsjeblieft beginnen te zingen, want anders kan ik het bed niet vinden.
=====
Komt een dronken carnavalsvierder bij de muziekhandel en zegt: 'Ik wil die rode trompet en die witte mondharmonica.'
Zegt de verkoper: 'M'n brandblusser mag je meenemen maar m’n kachel blijft staan.'
=====
Er zit een carnavalsvierder aan de bar.
Opeens haalt hij zijn glazen oog uit z'n kas en keilt 'm tegen de ruit.
Het glazen oog stuitert terug op de bar en de man doet hem weer in.
'Wat doe je nou?' vraagt zijn vriend naast hem.
'Ik kijk even of mijn fiets er nog staat.'
=====
Een carnavalsvierder heeft behoorlijk in het glaasje gekeken en strompelt naar zijn auto.
Hij probeert met een sigaret zijn autoportier open te maken.
Een voorbijganger ziet het en zegt:
'Dat is een sigaret hoor waarmee u het portier probeert open te maken.'
'Verrek,' zegt de dronken man, 'dan heb ik net mijn sleutels opgerookt!'
=====
Een beschonken carnavalsvierder loopt `s ochtends door het centrum van Eindhoven en ziet een mooie jongedame hem tegemoet komen.
Hij twijfelt even, loopt op haar af en vraagt aan haar:
Mefrauw,...hik,.. kende gij mu wa v`rttellu..?
Iz da, hik, nauw de zon of de maan...?
Waarop zij antwoordt; Awel meneer, iek zouw ut nie weten he, iek zij nie van hier!!!
=====

Offline Nieuws uit Mill

(op de foto een echte duikboot...)

Al twee keer is er in de geschreven pers aandacht besteed aan een bijzonder onderwerp uit Mill. De eerste keer al in juli in De Gelderlander en deze week stond hetzelfde berichtje een beetje aangepast in De Koerier. Het gaat hierbij om de bouw van een duikboot! Toch een opmerkelijk nieuwsfeit zou je zeggen, maar op de Millse websites www.inmill.nl en www.webridder.nl kan ik er helemaal niks over vinden. Daarom wil ik het graag op deze plaats goedmaken en dit leuke verhaal alsnog online zetten!

Het artikel van de hand van Ties Aben in De Koerier begint met:
'De duikboot die Nico Taverne uit Mill zelf aan het bouwen is, is geen echte duikboot. En toch ook weer wel.'
Een cryptische zin zo op het eerste oog, maar voor wie verder leest, wordt het al snel duidelijk dat het hier gaat om een fanatiek lid van de Millse duikvereniging de Sea Devils. De boot die Taverne in zijn achtertuin aan het bouwen is, zal gebruikt worden om vanáf te duiken. Het wordt niet zomaar een boot, maar een zeewaardig vaartuig zodat de Sea Devils zich daarmee ook echt op zee kunnen wagen.

Nico Taverne is een fervent doe-het-zelver, daarbij maakt hij geen verschil in wát er gemaakt moet worden. Hij heeft als motto dat hij alleen maar iets wil kopen als hij het zelf niet kan maken. Met die gedachte is hij ook aan het bouwen van de boot begonnen. Na een gedegen voorbereiding heeft hij afgelopen zomer hard gewerkt om de buitenkant van polyester zo goed als klaar te hebben. In de wintermaanden buigt Nico zich over de 'binnenkant' en dan met name over de motor en schroefinstallatie. Er is nog genoeg te doen voordat de duikboot te water kan worden gelaten. Maar het uiteindelijke doel wordt door Nico in het artikel mooi geformuleerd:
"In de zomer van 2007 hoop ik deze boot te water te laten. We zullen dichtbij beginnen om hem te testen, maar natuurlijk hoop ik snel de zee op te zoeken. Dan zijn we als duikers van de Sea Devils weer een stapje verder in onze vrijheid. Lijkt me heerlijk om op vrijdagmiddag te beslissen dat we een weekendje naar de kust gaan om naar scheepswrakken te duiken."
Ik hoop volgend jaar zomer op deze plaats een mooi verhaal te kunnen vertellen over de eerste succesvolle vaart van een Millse duikboot!

Doktersbezoek

Om op alles voorbereid te zijn, moest onze hond deze week een bescherming tegen kennelhoest halen. In verband met een eventueel bezoek aan een hondenpension, dat bij nader inzien misschien voorlopig wel helemaal niet gaat plaatsvinden, werd ons opgedragen om onze hond te laten vaccineren. Nou waren we in juni nog geweest voor de jaarlijkse cocktail tegen allerlei mogelijke enge ziektes, maar dat nam niet weg dat de kennelhoest alsnog voorkomen moest worden. Dus was een afspraak snel gemaakt en wandelden wij op woensdagmiddag via de - nog steeds - opengebroken Spoorstraat naar dierenartsenpraktijk De Peelkant.

Daar aangekomen had Muis, zo heet onze hond nu eenmaal, niet zo heel veel zin om mee naar binnen te gaan. Er hingen daar waarschijnlijk nog teveel herkenbare geurtjes die niet zo'n beste herinneringen naar boven brachten bij ons trouw viervoetertje. Die voeten bleven namelijk pal op de grond staan en het kostte me al mijn overredingskracht, lees: ik pakte haar dus maar op, om haar binnen te krijgen. Maar toen we eenmaal aan de beurt waren, werd de dierenarts met veel gekwispel begroet en leek alle angst verdwenen. Boven op de onderzoekstafel lijk je als Jack Russell ook een hele grote hond en hoef je nergens bang voor te zijn, zeker niet voor die aardige dokter.
Die aardige dokter was vervolgens druk met het voorbereiden van de injectie en ik zag daar nog helemaal niks verkeerds in. Al kletsend werd Muis gevaccineerd en terwijl de gegevens in de computer ingevoerd werden, keek ik nog eens goed in het net ingevulde boekje. In dat officiële paspoort voor gezelschapsdieren zag ik opeens dat Muis bijna dezelfde cocktail had gekregen als 3 maanden geleden, maar beschermde die dan ook tegen kennelhoest? Dat bleek dus een slimme vraag van me, want de injectie had helemaal niet gehoeven!!

De kennelhoest wordt zonder prikje bestreden, namelijk d.m.v. een neusspray. Moest die arme Muis er nog een keer aan geloven en kreeg ze in dat piepkleine neusje van haar aan beide kanten ook nog eens een spray ingespoten. Dat ze daar uiteindelijk harder tegen protesteerde dan tegen de prik, begreep ik maar al te goed. De aangeboden hondensnoepjes na afloop werden dan ook niet door haar geaccepteerd. 'Kom zeg, hou die dan ook maar', hoorde je haar bijna denken. En daarmee reageerde ze precies hetzelfde als onze jongste zoon ongeveer 18 jaar geleden toen hij na veel tegenstribbelen en een injectie in beide armen een plaatje mocht uitzoeken op het consultatiebureau. Hij dacht niet alleen iets dergelijks, maar gaf met een brede armzwaai ook uitdrukking aan zijn ongenoegen: de plaatjes van de dienstdoende wijkverpleegkundige vlogen toen door de lucht!

Live from Mill

Een besloten feestje leek het, het muziekspektakel van de Ondernemersvereniging Mill dat zaterdagavond plaatsvond in Fitland. Met The Eightball Boppers en Elvis from Mill, die wij door een wat late aankomst gemist hebben, en de klappers van de avond Armand en Peter Koelewijn ('Peter Koelepoep' volgens Armand).
Om een uur of 11 arriveerden wij in de grote zaal van Fitland, net op tijd voor de thuiswedstrijd van Armand. Zijn Millse familie was er helemaal klaar voor en daar speelde hij handig op in. Lekker op zijn Brabants converserend met de mensen vooraan en af en toe een sneer uitdelend aan diegenen die te dichtbij kwamen ('Dè speul ik vur jou, mar dan moete ge naw van het podium af!'). En ook 'De groeten van ons moeder' voor de hele zaal.
Heel verrassend bracht Armand enkele nieuwe nummers ten gehore ('Even genieten') die ook moeiteloos door Vader Abraham uitgevoerd hadden kunnen worden.
Maar ook de eigen versie van 'Nederland, oh Nederland...' mocht er zijn!



Nog meer bijzonder waren de enkele country- en zelfs bluesnummers die hij meende te moeten spelen. Het viel niet mee om Bobby McGee in de Armand-versie te volgen, maar origineel was het wel!
Armand eigen, stopte hij natuurlijk niet toen dat van hem verlangd werd, na zijn topnummers 'Bloemenkinders' en vanzelfsprekend 'Ben ik te min' kon hij het niet laten om nog een extra toegift van zijn nieuwe elpee (zoals hij zijn nieuwe cd zelf noemt) te spelen.
Na een kort intermezzo door de plaatselijke dj werd Peter Koelewijn aangekondigd. Die ging moeizaam van start, hij zong mee met een geluidsband waarvan het niveau te hard stond terwijl zijn stem niet goed doorkwam. Het kostte enkele pogingen om dat te herstellen, de geluidsman die ze voor dit evenement ingehuurd hadden, begreep niet zo snel wat er van hem verwacht werd. Jammer dat zo'n rasartiest niet goed uit de verf komt op het podium door technische onvolkomenheden. Gelukkig is Peter professioneel genoeg om daar weer een eigen draai aan te geven, ook hij maakte handig van het Brabants gebruik om het publiek op zijn hand te krijgen. Zelfs een verzoeknummer als 'Speel die dans...', dat blijkbaar niet op de geluidsband stond, wist hij op een acceptabele manier a capella te brengen, samen met een fan uit het publiek. Het laatste half uur werd de Brabantse showman begeleid door The Eightball Boppers en dat maakte meteen hét verschil waar het publiek op gewacht had. Nummers als 'Alice, Alice, who the fuck is Alice?' en 'Kom van dat dak af' spetterden opeens door de zaal. Zo werd het toch nog een leuk optreden, wij vonden het eigenlijk wel een goede combinatie: Peter en zijn Eightball Boppers. Klinkt ook prima, misschien een idee voor al deze heren op leeftijd? Het kan zo maar het begin zijn van een carrièreswitch die nog veel moois in het verschiet heeft...

Poep op de stoep

Er is al veel over geschreven en nog meer over gemopperd. Vanochtend was het hier ook weer raak. Bij het opendoen van de luiken in de kamer zag ik het al: een grote hondendrol recht voor onze deur. Lekker als er straks visite komt, ook lekker voor al die voorbijgangers die er onvermijdelijk doorheen gaan lopen of fietsen. De eerste fietser had er zelfs zijn sporen al in achter gelaten. (En ik zeg 'zijn' sporen, omdat volgens mij geen enkele vrouw door een drol wil fietsen!!) Fijn begin van de dag hoor, dankjewel!
Als het nou de eerste keer geweest zou zijn, maar het komt (te) vaak voor dat er midden op de stoep voor ons huis zo'n pakketje achtergelaten wordt. De hond valt niks te verwijten, voor dat beest is iedere plek goed als bij de zindelijkheidstraining de plaats waar de behoefte gedaan mag worden niet aangeleerd is. Zelf hebben wij ook een hond(je), die poept ook natuurlijk. Maar altijd in het zand, liefst met haar achterwerk in of tegen dichte struiken. Zo hebben we haar dat geleerd en het gaat bijna altijd goed. Áls er dan al eens iets op de stoep valt, hoor je dat als hondenbezitter gewoon op te ruimen.
Nou is Mill een van de weinige gemeenten die geen hondenbelasting heft, maar zoals ik het nu ervaar, hoeft dat ook niet. In ons dorp lijkt het normaal dat de ene hondenbezitter de andere belast door de aanslag op de stoep te deponeren: ruim maar lekker op! Maar waarom wíj dan een aanslag krijgen van een grote hond terwijl we zelf een hond van zo ongeveer muizenformaat hebben, is me niet helemaal duidelijk. Wel sta ik dus in alle vroegte met schep, emmer en schrobber mijn stoep schoon te maken.
Als centrumbewoner van Mill ruimen wij sowieso al veel rotzooi op die achteloos op straat gegooid wordt door voorbijgangers. Zakje chips gekocht bij Jan Linders of de Edah? Ongeveer bij ons voor de deur zijn de chips op en wordt het zakje in de tuin of gewoon op de stoep voor de deur achtergelaten. Pakje sigaretten leeg? Laat maar vallen... Blikjes Red Bull, allerlei verpakkingen, kapotte plastic tasjes, noem maar op. Ik heb het allemaal al eens opgeraapt en in onze vuilniszak gestopt, kost me dus gewoon extra 'tariefzakken'.
Misschien moet er in het nieuwe centrumplan ook iets worden opgenomen aan voorzieningen die deze problemen op kunnen lossen. Extra vuilnisbakken bijvoorbeeld en speciale bakken met 'poepzakjes' zoals je die in Nijmegen ziet, of wellicht ergens een hondenuitlaatplaats voor de honden die in het centrum wonen. Dan zal wel de hondenbelasting centraal geregeld moeten worden, dat zal ook wel gemopper opleveren. Het wordt er misschien wel schoner van, hondenbezitters gaan er ook beter over nadenken. Nu wordt er helemaal niks aan gedaan en dat wekt de indruk dat iedereen tevreden is. Iedereen misschien, behalve ik dan...

Reacties:
mula 14-10-2006 11:07

ach kom eens gezellig een dagje in amsterdam

Station Mill 14-10-2006 11:23

Doe ik regelmatig! Maar daarmee is de hondenpoep in Mill (voor míjn deur) niet opgelost. Het zijn niet vergelijkbare situaties, ik ben juist vanuit de Randstad naar Brabant verhuisd vanwege verbetering van leefomgeving.

Peter 23-03-2007 20:45

Ben het zelf ook zat poep op de stoep.
Ik heb bordjes gemaakt, die zeggen meer dan 100 woorden.Praten helpt toch niet.


Echt het werkt!!

MvG,
Peter

Brede school laat op zich wachten?

(© gevels schoolwoningen Mill van ArchiQuad BV)

Voor kinderen en leerkrachten op De Kameleon kan het niet snel genoeg gebeuren: de bouw van een nieuwe (brede) school. Hun eigen schoolgebouw wordt letterlijk te smal, ze groeien er aan alle kanten uit! Op het schoolplein is al een echte directiekeet geplaatst, waarin directeur Arthur Denkelaar zijn intrek heeft genomen om extra ruimte voor het groeiende leerlingenaantal in het hoofdgebouw te creëren. Maar nu is de school dan ook echt vól.
Gelukkig lag er iets moois in het verschiet: nieuwbouw van de Brede School Mill waarin ruim voldoende plaats zou komen om iedereen weer gelukkig te maken.
Deze week echter konden wij allemaal in 'De Koerier' lezen dat er nieuwe plannen gemaakt moeten worden. In plaats van samen met RK Basisschool De Leeuwerik (plus de kinderopvang, peuterspeelzaal, buitenschoolse opvang en de Thuiszorg) in één gebouw tegenover de huidige locatie te komen, komt er nu eerst een extra organisatieslag om de hoek kijken. Vanuit het schoolbestuur van de Stichting Katholiek Basisonderwijs Mill (SKBM) is er nu namelijk bekendgemaakt dat haar twee basisscholen De Leeuwerik én De Straethof intensiever met elkaar gaan samenwerken en uiteindelijk één katholieke basisschool moeten vormen. Die moet dan samen met het Openbaar Onderwijs (i.c. De Kameleon) en bovengenoemde voorzieningen in een nieuw te bouwen Brede School ondergebracht worden op een andere locatie dan voorheen werd gepland, namelijk naast het Merletcollege aan de Langenboomseweg.
Dat is een totale omslag van plannen en iedereen die ooit met een fusie te maken heeft gehad, weet dat daar erg veel tijd in gaat zitten om dat goed voor elkaar te krijgen. Er zal een tijd aanbreken van overleggen tot je erbij neervalt, los van alle besprekingen over de nieuwbouw zelf. Organisatorisch zullen er bergen verzet moeten worden en de praktijk zal leren in hoeveel stapjes voorwaarts én stappen terug dit zal gebeuren.
In alle hectiek zou je dan bijna vergeten dat er een school bij betrokken is waarvan het leerlingenaantal níet terugloopt, maar juist steeds verder stijgt. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat met de aanvang van schooljaar 2007-2008 extra keten op het schoolplein van De Kameleon worden geplaatst, terwijl er elders in Mill lokalen leegstaan? Voor de schoolbesturen is nu de schone taak weggelegd om hier een creatieve oplossing voor te verzinnen, eentje waarvan de uitkomst iedereen tevredenstelt!

Edah wordt Albert Heijn

Gaan we naar Edje of gaan we naar Appie? De Edah in Mill wordt dit jaar nog een grote Albert Heijn zo is ons beloofd. Dan hoef ik me deze vraag in ieder geval niet meer te stellen, want dan kan ik lekker dicht bij huis naar mijn favoriete supermarkt. Dit gaat op reclame lijken, maar dat is het niet helemaal.
Wel ben ik heel erg blij dat we in Mill een AH krijgen, want nu rijd ik toch zeker één keer per week naar Uden of Boxmeer voor bepaalde artikelen die ik niet in Mill kan krijgen. Noem het verwend, want het is natuurlijk absurd om kilometers te maken voor alledaagse boodschappen als je in een dorp woont met zoveel supermarkten per inwoner, maar ik heb het er wel voor over!
Want als je jaren klant bent geweest bij een bepaalde grootgrutter dan ga je wennen aan een aantal zaken en rijd je daar graag een stukje voor om. Dat wil niet zeggen dat ik niks in de supermarkten in Mill koop, verre van dat. Met de Edah als achterbuurman en Jan Linders als overbuur is er niks gemakkelijker dan de zware wekelijkse boodschappen daar te halen. Vooral bij mijn achterbuurman zijn wij een grote klant, want deze supermarkt is zeer ruim gesorteerd. En eerlijk gezegd begon ik na ruim een jaar ook al behoorlijk te wennen en ging steeds minder naar Appie. Eigenlijk was ik best tevreden over het aanbod, de kwaliteit en de prijzen van deze Lekker&Laag supermarkt.
Maar toen kwamen de berichten dat Laurus niet kon overleven zonder o.a. de Edah-supermarktketen te verkopen. Ik riep toen al hoopvol: "Misschien krijgen we dan wel een Albert Heijn...". Maar in de pers werd over deze keten niet gerept, wel over andere grote partijen die de Edah-supermarkten zouden overnemen. Het bleef spannend tot er een groot artikel voor op 'De Koerier' stond met de bekendmaking dat Edah van der Ven tot Albert Heijn zal transformeren:

"Albert Heijn is de top als het gaat om levensmiddelen: vernieuwend en vers", zegt winkeleigenaar Luc van der Ven, die duidelijk trots is op de samenwerking. De winkel blijft even groot."

Zo, dat is dan geregeld! Onze Edah wordt een hele grote Albert Heijn en dan hoef ik geen extra tijd en geld meer te besteden aan de boodschappen bij mijn favoriete grutter. Want als dochter van een kruidenier wil ik graag op de kleintjes blijven letten!

Reactie:
Rob 01-10-2006 13:21

Mooi, dat logo. Is dat die supermarkt vlakbij dat parkje aan het kanaaltje? Ik heb er nog rondgedwaald bij de overblijfselen van de Peel-Raamstelling.

Fietsen voor Pater Konings

De ballonnen hangen weer. Net zoals vorig jaar kregen wij deze week weer keurig een zakje met een aantal kleurige ballonnen en het verzoek om die op zondagmorgen op te hangen. Want, zoals de uitleg op het begeleidende briefje vermeldt, de jaarlijkse fietstocht, georganiseerd door de Millse Missie Vrienden voor (de jubilerende) Pater Konings, zal langs onze woning komen. De organisatie wil de deelnemers aan deze tocht graag langs een mooi versierde route laten fietsen. Die ballonnen zijn dus eigenlijk de eerste aanzet voor een bonte versiering. Gelukkig nemen ze ook genoegen met enkel de vlag uithangen met daaraan natuurlijk wel de ballonnen.

Over een klein uur zullen de eerste fietsers voorbijkomen, de start is hier vlakbij in de Stationsstraat. Het weer ziet er goed uit, de afstanden van 20 en 40 km. zijn voor iedereen te doen.

Waar vind je ze nog, deze bevlogen mensen die wij vroeger (of nu nog??) missionarissen noemden. Bij dat woord denk ik vooral aan kraaltjes, spiegeltjes en veel bidden om tot het juiste geloof te komen en niet zo zeer aan praktische hulp aan mensen die het echt kunnen gebruiken. Gelukkig heeft 'missie' niet alleen betekenis in religieuze zin, maar staat het ook voor iets écht willen.

Iemand met een missie zoals die van Pater Konings wil iets bereiken wat écht mogelijk is, maar heeft daar wel hulp voor nodig van bijvoorbeeld de Millse Missie Vrienden!

Wat jammer dat op de site van de VVV een verkeerde datum staat, daar is de fietstocht gisteren al verreden...

Kermis in Mill

(foto ©Rini Cornelissen)

Alhoewel ik er, behalve het opbouwen, nog helemaal niks van gezien heb, hoor ik duidelijk dat het weer kermis is in Mill. Een evenement dat altijd samenvalt met ons jaarlijkse familieweekend, zodat we er in ieder geval de eerste 2 avonden van missen. Dat vinden wij gelukkig niet heel erg, want echte kermisklanten zijn wij niet. Misschien dat ik er morgen nog even heen loop om een kaneelstok voor mijn echtgenoot te kopen en dan heb ik weer kermis genoeg gezien voor een jaar. De keuze is geheel aan ons, als we niet wíllen, hoeven we er niks van te zien. Dat ligt geheel anders als het om het hóren van de kermis gaat. Want hoewel ons huis uitstekend geïsoleerd is tegen de geluidsoverlast van de Volkelse straaljagers, schalt de kermismuziek ongestoord door het dubbele glas naar binnen. Vaak begeleid door gillende kinderen die een eng kermisritje maken en later op de avond door dronken kreten van andere feestvierders. Ieder zijn smaak, maar dit is echt een van de weinige nadelen van in het centrum wonen. Het anders zo rustige Mill is nog tot en met dinsdag een lawaaierig dorp. Hoe anders was dat vroeger als het kermis was in mijn geboortedorp (toevallig wél 'Het Dorp'). Ook toen woonde ik in het centrum vlak bij al het vertier, maar toen kon het me niet hard genoeg gaan en niet lang genoeg duren. Iedere kermisdag was ik paraat en gaf mijn geld uit aan allerlei kermisattracties waar ik nu de lol niet meer van kan inzien. Hoe ongelooflijk ik dat vroeger ook gevonden zou hebben, want als je de kermis niet meer leuk vindt, moet je natuurlijk al wel stokoud zijn! Net zo stok als mijn ouders die er toen ook niks aan vonden en blij waren toen wij groot genoeg werden om alleen naar de kermis te kunnen! Kermis is eigenlijk het omgekeerde van olijven of voor mijn part spruitjes: de smaak ervan verandert bij het ouder worden. Ik ben gek op olijven én spruitjes, nu wel...

Groeten uit Antwerpen

Dit weekend waren wij in Antwerpen. Nog even een weekendje weg, genieten van de leuke dingen van het leven. En dat doen wij graag in Antwerpen, we winkelen er altijd bij onze vaste adresjes, we zitten er uitgebreid op terrasjes naar mensen te kijken en we nemen er minstens 2x per dag een uitgebreide Bourgondische maaltijd tot ons. Leve de lijn, maar daarover bericht ik wel weer eens in een ander stukje. Dit weekend boften wij ook nog geweldig met het weer: stralende zon aan een strakblauwe lucht.
Op vrijdagavond kwamen wij aan bij ons hotel, eigenlijk een duur 4 sterren-hotel maar in het weekend toegankelijk voor aanbiedingsprijsjes. Daar maakten wij graag slim gebruik van.
Op de Charlottalei, midden in de joodse buurt. Vooral op vrijdagavond en zaterdag is dat ook heel duidelijk te zien als hele joodse families wandelend door de straten trekken. Allemaal in orthodoxe dracht, de mannen met hoeden of grote bontmutsen en pijpenkrullen, de vrouwen meestal in het zwart en met pruiken en hoofddoeken op hun hoofd. Zelfs de kleinste kinderen zijn al volgens de traditite aangekleed met veel zwart en stemmige kleuren.
Vanaf het hotel was de afstand naar het centrum van Antwerpen goed tevoet te doen en de eerste avond liepen wij dan ook rechtstreeks richting kathedraal om te genieten van de culinaire hoogstandjes van Appelmans. Dit restaurant heet naar de bouwmeester van de kathedraal, de naam heeft verder niks met het gebodene in het restaurant te maken. Ze zitten wel in een prachtig bewaard oud pand, vroeger in gebruik door de kanunniken van de kathedraal. Op zaterdag hadden wij eerst onze 'boodschappen' te doen, vooral bij herenkledingzaak Celio zijn wij vaste klant.

Daarna begaven wij ons naar het Hendrik Conscienceplein om in de Carolus Borromeuskerk naar een expositie van beelden van Mark Swysen (Causa Vitae) te kijken. De expositie op zich viel een beetje in het niet bij de kunsttempel zelf (zoals de Carolus Borromeuskerk ook wel genoemd wordt), hier ademt alles nog de sfeer van Rubens. Er hangen originele werken uit die tijd en ook al het houtsnijwerk is bijzonder goed bewaard gebleven. De kerk wordt veel gebruikt voor exposities en muzikale evenementen.

's Avonds voor het eten streken wij neer onder de kathedraal op een terras in de zon en tot onze grote verbazing begonnen daar na enkele minuten De Deurdouwers uit Erp te spelen. Na enkele feestnummers, waaronder Rosa Munda, speelden ze zelfs zoiets als 'Wij komen uit Erp...' en zongen daar uit volle borst bij. Na een kwartier of zo hielden ze het weer voor gezien, maar het is toch wel bijzonder dat je als Millenaren opeens in Antwerpen naar de muziek van een dweilorkest uit Erp zit te luisteren! Op zondagochtend hebben wij uiteraard nog even de vogeltjesmarkt bezocht om daarna richting Nederland te vertrekken. Onderweg in Turnhout nog een laatste Belgische lunch naar binnen gewerkt en nu maar weer wachten tot het weer 'ns is...

Alweer een zondag zonder zon...

Om er moe van te worden, zo triest is het de laatste tijd met het weer gesteld. De zomer die we in juli hadden lijkt al weer heel lang geleden. Alle mopperpotten die toen verzuchtten dat ze hoopten op een buitje hebben nu wel hun zin gehad. Stop er maar eens mee, stop alsjeblieft met al die regen! Maar dat is een verzoek dat ik helaas aan niemand kan richten en net zoals ieder ander moet ik het weer maar nemen zoals het komt. En óf het komt, de laatste week met al die flinke regenbuien kwam het zelfs weer bij ons binnen. Door het niet goed functioneren van de dakgoot hebben we dan een natte berging. Het gekke is dat zelfs dát went als het al de hele maand heeft geregend en geplenst.
Maar op deze zoveelste zondag zonder zon kijk ik nu toch echt wel uit naar het beloofde mooie weer dat er aan zit te komen. Dat soort boodschappen geloof ik altijd heel graag en onvoorwaardelijk. Om dat gevoel een beetje te voeden, kijk ik ook regelmatig op websites waar ze voorspellingen doen over het weer. Een van mijn favoriete sites op dat gebied is www.weeronline.nl. Je kunt er elke willekeurige plaats invullen waarvan je het weer in de komende dagen wilt weten en je wordt op je wenken bediend. Voor Mill ziet de voorspelling er heel gunstig uit. Vandaag stellen ze regen in het vooruitzicht - en dat dat klopt kan ik met mijn eigen ogen zien als ik naar buiten kijk - maar voor de rest van de week komt er een zonnetje achter de wolken uit gekropen. Het wordt zelfs weer een beetje warm! Niet zo warm dat alle mopperpotten weer opnieuw om regen gaan vragen, maar lékker warm. Voor iedereen een aangenaam temperatuurtje, we hebben het wel een beetje verdiend na alle nattigheid.
Elke week op zondag schrijf ik een stukje op deze plek, ik hoop dat ik volgende week kan terugkijken op een prachtige zonnige week en dat het eindelijk weer eens een echte ZONdag wordt!

Kunst

Alhoewel wij al meer dan anderhalf jaar in ons nieuwe huis in Mill wonen, zijn wij nog steeds bezig met 'inrichten'. Zo waren we al tijden op zoek naar kunst voor aan de muur. Ongeveer een maand geleden vonden wij schilderijen die de toets van onze selectiecriteria konden doorstaan en sinds vandaag hangen ze ook echt bij ons aan de muur. Het ziet er meteen veel aangekleder uit in onze woonkamer.

De schilderijen zijn van Max de Winter (Rescueteam2, zie ook www.artolive.nl) en
Mieke Chantrel (When they meet/3, zie foto en www.artolive.nl).
De schilderijen hebben wij eerst in bruikleen en als ze ons goed (blijven) bevallen, kunnen we ze kopen. Een prima systeem om te wennen aan kunst in je huis, je zit er niet meteen aan vast. Het is een hele investering en in een galerie ziet een schilderij er heel anders uit dan thuis in je eigen kamer. Op deze manier kan het niet echt fout gaan, want raak je erop uitgekeken dan gaat zo'n doek gewoon na een half jaar terug en huur je eventueel een ander werk. Maar vandaag vind ik dat ze precies op de juiste plek hangen, ik geniet er erg van.

Over een half jaar hoop ik dat nog steeds te doen, zodat we deze schilderijen ook echt ónze kunstwerken mogen noemen.
Dan zal blijken of we de juiste keus hebben gemaakt.

Alles weer gewoon?

Half juni verscheen onderstaand bericht op de website van de gemeente Mill en St. Hubert:
"In opdracht van de gemeente Mill en St. Hubert is de Fa. v.d. Oetelaar bezig met werkzaamheden op de Spoorstraat en Wilhelminastraat, alsmede de aansluitingen van deze wegen op de Schoolstraat, Julianastraat, Melkweg, Stationsstraat, Dr. Arntzstraat en Domeinenstraat.
Dit geeft enige overlast, maar wij proberen dit tot een minimum te beperken en voor een zo kort mogelijke duur. Geheel overlast voorkomen is helaas onmogelijk."
Eerder berichtte ik hier al over dat de werkzaamheden mogelijk langer dan een dag zouden duren. We zijn nu meer dan 2 maanden en de hele (bouwvak)vakantie verder en er is nog geen doorkomen aan in de Spoorstraat. Nadat deze week de bouwvakkers weer begonnen zijn, lijkt het alleen maar onbegaanbaarder geworden. Echt álles ligt nu open. Gelukkig wordt er wel weer gewerkt, dus mag je aannemen dat het uiteindelijk allemaal wel goedkomt. Maar prognoses van de gemeente....
Neem nou het Centrumplan, ook iets waar al heel lang over gepraat wordt en waaruit ik nog niks concreets kan opmaken. Als abonnee op de nieuwsbrief hierover word ik op de hoogte gehouden, maar sinds de ruim anderhalf jaar dat ik in Mill woon, heb ik nog niks nieuws ontdekt.
Ook de monumentenstatus van onze woning is zo'n 'slepende kwestie'. Toen wij dit huis kochten werd ons al nadrukkelijk medegedeeld dat we er rekening mee moeten houden dat ons huis mogelijk op de gemeentelijke monumentenlijst komt. Op het gemeentehuis hebben we daarom toendertijd de laatste gegevens opgevraagd, die waren (in februari 2005) toen van mei 2003. Let wel, het gaat om een eventuele nominatie. Vorige week kregen we een brief van de gemeente met als onderwerp 'gemeentelijke monumentenlijst' om ons tussentijds te informeren over de huidige stand van zaken. Daarbij zit een beschrijving van ons pand die dateert van mei 2002! Daar klopt niet veel meer van, want in de tussenliggende tijd is ons pand ingrijpend verbouwd. Ook aan de buitenzijde is daar iets van te merken. Bovendien is het pand nooit van binnen bekeken, de oorspronkelijke architraven, plafondornamenten, paneeldeuren en -binnenluiken worden dan ook niet genoemd. Maar... de gemeente gaat in het voorjaar van 2007 nadenken over de invulling van het subsidiebeleid en daarna de aanwijzingsprocedure vervolgen.
Laten we hopen dat dit monument er dan nog staat. Dat het niet inmiddels verzwolgen is in de grote kuil die langzaam aan het ontstaan is in de Spoorstraat.
Ja, alles weer gewoon! De gemeente Mill en St. Hubert gaat niet over één nacht ijs!

Groeten uit de Provence

Vanuit de Provence: hartelijke groet.
Voor een uitgebreid verhaal, zie Lievendags Weblog

Groeten uit Metz

Vandaag hebben wij een regenachtig Mill verruild voor het even natte Metz in Frankrijk. We hopen natuurlijk op beter weer, maar om daar meer kans op te hebben, gaan we morgen verder naar het zuiden. Komende week zullen wij aan de voet van de Mont Ventoux verblijven, in Faucon. Over onze belevenissen daar in de Provence doen wij volgende week weer melding vanuit Metz. Tot dan.

Vakantiejaarmarkt in Mill

(foto: www.millonline.nl)

Toen ik woensdag over de jaarmarkt in Mill liep, hoorde ik iemand achter mij zeggen dat het net was alsof we in Zuid Frankrijk op de markt waren. En inderdaad, de hele ambiance kwam ook mij bekend voor.
Slenteren in een Frans dorpje, koopwaar die je helemaal niet nodig hebt, massa's mensen die wèl van alles kopen, hoge temperaturen en vooral heel veel felle zon. Het plaatje was daarmee compleet, echt vakantie dus.
Dat het parcours altijd pal voor mijn huis loopt, heeft minder met een vakantiegevoel te maken. Over zo'n markt heenlopen is één ding, maar de hele dag tegen zo'n markt aankijken en vooral het aanhoren van de bijbehorende muziek is iets anders. Omdat er ook gewerkt moet worden, zat ik me dus achter gesloten luiken te verbijten bij alwéér een cd van Marianne Weber. Want jawel, de cd-specialist of hoe hij ook heten mag, had zich net zoals tijdens de braderie weer recht tegenover mijn raam opgesteld. Van 's ochtends half 10 tot 's middags 5 schalden de Nederlandstalige hits door de straat. Soms afgewisseld door flarden muziek die bij het gemeentehuis ten gehore werden gebracht. Het schrijven van teksten en het verrichten van administratieve bezigheden wordt dan opeens heel ingewikkeld. Het zal inmiddels duidelijk zijn dat het bepaald niet om mijn favoriete muziek ging! Om de afleidende factoren daarom meer zelf in de hand te houden, heb ik na enkele uren ergernis mijn eigen muziek maar op volle sterkte door het huis laten knallen. Werken bij de klanken van bijvoorbeeld Janis Joplin gaat mij bijzonder goed af, al stond de volumeknop nu wel op ongekende sterkte. Of ze op de vakantiejaarmarkt nu ook last van míjn muziekkeuze hebben gehad, is mij niet bekend. Zelfs al hadden er 10 mensen aan de bel gehangen, mijn gehoor was volledig verzadigd. Ik hoorde even helemaal niks meer dan 'I'm the singer...' en meer van dat moois!

Nieuwe bewoners?

Sinds een week 'wonen' er nieuwkomers in de Stationsstraat. Tot nu toe zijn het eigenlijk daklozen, dat zal wel duren tot de zomer is afgelopen. Ze zitten gezellig met z'n tweeën in de tuin op nummer 5. Het lijkt wel of ze het nietsdoen tot kunst hebben verheven. Op een bepaalde manier stralen ze de rust uit die in deze vakantieperiode in Mill heerst.
Nu ook de bouwvak begonnen is, zijn veel inwoners van ons dorp vertrokken naar elders. Met de noorderzon is nu niet de juiste uitdrukking en de zon achterna hoeft al helemaal niet. Daar hebben we hier ook genoeg van, net als van het aanhoudende warme weer.
Dat betekent lekker luieren in de tuin, minder auto's voor de deur en de dagelijkse bezigheden op een wat lager pitje. De kunst is om het binnen zo koel mogelijk te houden en je nergens druk over te maken. Want alhoewel er genoeg warme dagen zijn, heb ík er zeker nog geen genoeg ván. Ik vind het heerlijk, maar om me heen hoor ik toch wel veel mensen klagen dat het te heet is. Het moest maar eens gaan regenen, dat hebben we zo hard nodig? Moet je ze horen als het aanhoudend regent, dan wenst iedereen zich veel warmte en droog weer toe. Tja, hadden ze toch niet zo massaal dit weertyoe moeten wensen, de notoire klagers die vaak geen ander gespreksonderwerp hebben dan het weer van het moment. Want nu zitten ze er mooi mee te kijken, is hun wens eindelijk eens uitgekomen!
(Beelden van Anja Taverne uit Mill)

Voor de helft uit Mill...

Kennen jullie Armand? Die protestzanger uit de vorige eeuw? Die man die zich hardop afvroeg of hij te min was? Juist ja, díe Armand (heel lang geleden in Eindhoven geboren als Herman van Loenhout) heeft een Millse moeder. Zijn vader was in de mobilisatietijd gelegerd in Mill en 'kreeg kennis' aan de Millse slagersdochter Marie. Dat is toch leuk om te weten, nietwaar? Dan kijk je toch anders tegen zo'n 'jongen' aan. Hij vertelt zelf erg leuk en geheel in zijn eigen stijl over zijn leven tot nu toe op zijn website http://www.armand.nl/biografie_a.htm. Gisteravond was hij te zien en te horen in Deurne tijdens de zomerfeesten van het Walhalla.
Een korte impressie over dit optreden lees je op http://lievendag.blogspot.com

Hebben jullie ook gezien hoeveel rioolbuizen er nog klaar liggen bij de Wissel aan de Spoorstraat? Als er iedere dag 10 worden verwerkt, dan zal er minstens nog 10 dagen gewerkt moeten worden om ze allemaal de grond in te krijgen. Aan hoeveel dagen de gemeente hiervoor gedacht heeft, is niet meer helemaal duidelijk, maar dat het er meer zijn dan 2 is zonneklaar! Hoe moet dat nu met de bouwvakvakantie voor de deur? Rustig laten liggen of doorwerken? Ik ben erg benieuwd en de mensen die daar langs de opengebroken weg wonen zullen zich zeker afvragen of ze nog ooit via de openbare weg bereikbaar zullen zijn...

Wat is het stil in Mill nu er veel mensen op vakantie zijn. Op de woensdagmarkt staat maar de helft van de kramen, er zijn winkels 'wegens vakantie' gesloten, het politieloket is even niet bereikbaar, het gemeentehuis laat de avondopenstellingen vervallen en er rijden minder bussen. Bij veel huizen blijft het ook opvallend stil. Even op adem komen allemaal, zodat we na een verdiende vakantie allemaal weer vrolijk verder kunnen. Met het centrumplan bijvoorbeeld, met de zorgen om een nieuwe burgemeester, met nieuwe ideeën en met de verdere ontwikkeling van ons dorp. Misschien is Mill na deze warme zomer uitgeslapen genoeg om fris van start te gaan!

Langer dan een dag...

Half juni werd er in de gemeente Mill gestart met werkzaamheden aan het riool. Na een grondige inspectie door een gespecialiseerd bedrijf werd op verschillende plaatsen de weg opengebroken en moest er onderaards het een en ander verbeterd worden. Zo ook op de kruising Spoorstraat/Schoolstraat. Maar in tegenstelling tot de andere locaties, was de klus hier niet in een dag geklaard. Het is nu 9 juli en de kruising is nog steeds één grote zandmassa. De bewoners van het gedeelte van de Spoorstraat tussen Melkweg en Schoolstraat zijn al weken 'onbereikbaar' en komen met zand aan hun schoenen thuis.
De gemeente heeft de werkzaamheden keurig aangekondigd, maar was erg optimistisch in het schatten van de duur ervan. In het krantenbericht boven dit artikeltje wordt melding gemaakt van 'langer dan een dag'. Dat klopt natuurlijk wel, maar bij het lezen van het berichtje was het toch niet aannemelijk dat het om meer dan een paar dagen zou gaan.
Vrijdag waren de grootste gaten gedicht, maar er ligt nog wel materiaal dat in de grond hoort. Mogelijk zullen deze werkzaamheden nog steeds 'langer dan 1 dag' kunnen duren!

Groeten uit Strasbourg

Deze week geen lange verhalen, maar slechts een korte groet uit Strasbourg. Stad van le grand départ de Tour de France. Ook stad van een prachtige kathedraal en een indrukwekkend centrum met veel prachtige oude panden en gezellige straten en pleintjes. Internationale stad die prima berekend is op grote bezoekersstromen door haar goed georganiseerde infrastructuur.
Door het mooie weer ook een stad om eindeloos op terrassen te zitten en lekker te eten en te drinken.

Kortom: groeten uit Strasbourg!

Bijna zomervakantie

Nu de laatste schoolweek bijna aanbreekt, voel ik me tegelijkertijd weemoedig omdat er wéér een jaar voorbij is en vrolijk omdat de vakantie voor de deur staat. Voor mij als invaljuf betekent school natuurlijk niet zoveel als voor de kinderen die er dag in dag uit naar toe gaan. Meestal met plezier, maar gelukkig ook wel eens met flinke tegenzin. Dat hoort ook zo. Zo op het eind van het jaar is het meestal met plezier, er gebeuren veel leuke dingen en de sfeer is wat losser. Ook het wereldkampioenschap voetballen is de school binnengedrongen en overal zie je oranje vlaggen en andere versiersels. Er zijn zelfs groepen die het een sport vinden om zich helemaal in het oranje te steken. Bijvoorbeeld groep 7 van de Straethof, die haalde er zelfs de plaatselijke krant mee!
Voor alle kinderen geldt dat ze over 6 weken, na de vakantie weer een jaartje 'ouder' zijn. Kleutertjes worden schoolkinderen, onderbouwers worden bovenbouwers en groep 7 wordt 'de baas' volgend jaar.
Groep 8 begint echter weer helemaal opnieuw. Zij zijn volgend jaar weer de jongsten; waar ze ook heengaan in het voortgezet onderwijs, ze zullen met een heleboel nieuwe onzekerheden te kampen krijgen.
Maar eerst is het nog even genieten voor ze, de afscheidsmiddag met de kinderen en de -avond met de ouders komt eraan. Daarvoor moet natuurlijk flink geoefend worden, niet alleen door groep 8. Want ook alle andere groepen zullen een steentje bijdragen aan een onvergetelijk laatste optreden. Dansjes en versjes, liedjes en meer. Waarschijnlijk wordt er deze 2 nachten voordat het zo ver is weinig geslapen door de kinderen van De Straethof in Mill. Dat geldt voor de kinderen die optreden vóór groep 8, maar dat geldt nog meer voor de 8^ste groepers zelf. Voor hen is dit afscheid een mijlpaal in hun nog jonge leventje, vol goede moed doen ze daarna hun intrede in een nieuwe wereld. Begeleid door meesters en juffen die het beste met hen voorhebben en ze ook door en door kennen, worden ze nu 'overgeleverd' aan nieuwe leerkrachten die hen hopelijk met liefde en aandacht ontvangen.
In ieder geval wens ik alle kinderen van groep 8 het allerbeste toe, ik heb het geluk gehad dat ik ze de laatste 6 weken een aantal dagen per week mee heb mogen maken. Ik hoop ze nog vaak te zien in het dorp om even bij te kletsen!

Zwaluwen in de zomer

Eén zwaluw maakt nog geen zomer, maar een zwaluw in je slaapkamer kan je alleen maar overkomen ín de zomer! Terwijl de raam slechts een klein beetje openstaat op de kantelstand, weet een zwaluw zich er toch door naar binnen te wurmen. Gevangen tussen de raam en het rolgordijn fladdert de vogel paniekerig heen en weer.
Zo ongeveer was de situatie toen ik vanochtend naar de badkamer wilde gaan. Duidelijk genoeg, maar hoe los je zoiets op? Door het rolgordijn op te trekken geef je de vogel alle ruimte, maar daarmee wordt het bijna onmogelijk om het beestje weer buiten te krijgen.
Het raam moest van kantel- naar draaistand, maar hoe kom je bij de hendel met een fladderende vogel die volledig de weg kwijt is? Heel voorzichtig dus.
Door het rolgordijn zo strak mogelijk tegen het raam aan te houden en voorzichtig de vogel tegen te houden. Vervolgens weer heel voorzichtig het raam een klein stukje opendoen en tegelijkertijd de zwaluw naar de opening 'dwingen'. Het kostte wat tijd en moeite om de fladderaar duidelijk te maken dat de vrijheid voor het grijpen lag, maar na wat buitelingen koos die toch voor de zomer buiten. Met achterlating van een 'lekkere vogelflats' bij wijze van dank!
Toen ik later buitenkwam zag ik nog veel meer zwaluwen terwijl ze duikvluchten uitvoerden die rakelings langs het slaapkamerraam scheerden. Het was dus een kans van 1 op heel veel, maar 'onze' zwaluw scheerde zo waarschijnlijk naar binnen. Onze poes vindt het trouwens nog steeds een prachtig gezicht, zoveel vogels vlak boven haar in de lucht. Ze zit het op haar gemak te bekijken, met haar kopje flitsend van links naar rechts naar boven gericht. Nu maar hopen dat er geen zwaluw zo dom is om rakelings langs onze kat naar beneden te duiken. Het is welhaast uitgesloten dat een 'reddingsoperatie' dan nog mogelijk is!

Over hoeden en meisjes

Deze week zijn wij in Vietnam en vandaag reisden wij met een gids van Ho Chi Minh City naar Phan Thiet. Onderweg vertelde hij ons allerlei wetenswaardigheden over het leven in Vietnam en één daarvan is me in het bijzonder bijgebleven.
Langs de weg zagen we overal een soort bladeren te drogen liggen die bijna helemaal hun kleur verloren hadden. Omdat Bièn een goede gids is, hoefden wij niet te vragen waar die bladeren voor dienden.

Hij vertelde dat van deze plataanbladeren de bekende Vietnamese hoeden worden gemaakt, 'non la' genaamd. De zachtste bladeren worden in elkaar gevlochten en men laat ze meestal voor verwerking ook nog een nacht in de dauw weken. De hoeden hebben velerlei functies en de echte kun je herkennen aan 16 ringen aan de binnenkant. De ringen zorgen ervoor dat de hoed passend gemaakt kan worden en het aantal van 16 heeft te maken met de leeftijd waarop meisjes vroeger tot de volwassenen werden gerekend. Op die leeftijd kregen ze een hoed met 16 ringen aan de binnenkant, ze werden verondersteld die als bescherming tegen de zon en de regen op te zetten. Daarnaast was zo'n hoed erg handig als zo'n meisje even in verlegenheid gebracht werd door een leuke jongen, ze kon er dan haar gezicht een beetje achter verbergen.
Later, als ze mee moest werken op het land werd de hoed gebruikt om er eten in te bewaren en om er water in te doen om het gezicht mee te wassen.
Als de vrouw eenmaal moeder was geworden, stopte ze lekkere dingen voor de kinderen in haar hoed als ze naar de markt geweest was. Tenminste de moeder van onze gids deed dat!

Tegenwoordig zie je nog veel vrouwen met deze hoeden in Vietnam, maar niet meer zoveel jonge meisjes. Zij dragen liever een baseball cap, een overblijfsel van de Amerikanen dat hier erg populair is geworden.

Jeugdgemeenteraad

Een van de verworvenheden van de gemeente Mill is het hebben van een jeugdgemeenteraad. Daarin staat Mill niet alleen, er zijn diverse andere plaatsen met een jeugdgemeenteraad. Opvallend is echter wel dat de 'grote 4', d.w.z. Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en Den Haag er (nog) niet over beschikken. Tenminste als men de gemeenteraad van Madurodam niet meetelt!

Typt men 'jeugdgemeenteraad' in bij Google dan staat de gemeente Mill en St. Hubert op nummer één, zelfs bij het intypen van 'jeugdgemeenteraad Amsterdam' is dat het geval! Dat móet iets zeggen over de activiteiten van deze raad en het wordt dan ook hoog tijd om er eens wat meer ruchtbaarheid aan te geven.
Wat doet 'onze' jeugdgemeenteraad?
Op hun eigen website (http://www.mill-sinthubert.nl/jeugdwebsite) omschrijven ze het als volgt:
'De bedoeling van de jeugdraad is dat kinderen voor hun mening uitkomen, en dat ze vertegenwoordigers van de jeugd zijn. In andere gemeentes wordt er ook wel aan de jeugd gedacht door de grote gemeenteraad, maar die mensen zien de problemen niet van dichtbij.'

Uit de notulen van de vergaderingen blijkt ook dat de raad zich bezighoudt met plaatselijke politiek die dicht bij de eigen leeftijd ligt. Dat is heel goed, schijnbaar kleine problemen kunnen tot grote overlast uitgroeien als er niet op tijd iets aan gedaan wordt. In de laatste raadsvergadering is er daarom gesproken over hondenpoep op plaatsen waar kinderen spelen, hangjongeren, het aanleggen van een ijsbaan, veranderingen in de dorpskern van Langenboom, losliggende stoeptegels, verdwijnen van het zwembad en plannen met de concertzaal. Alle vragen worden door twee wethouders beantwoord en de kinderen krijgen eerlijke voorlichting over eventuele plannen en veranderingen. Op deze manier voelen ze ook de eigen verantwoordelijkheid voor het meedenken over en meewerken aan een betere leefomgeving.
In de jeugdgemeenteraad in Mill zitten van alle 6 basisscholen in de gemeente 2 leerlingen, eentje uit groep 7 en eentje uit groep 8. Bij de jaarlijkse verkiezingen op de scholen wordt een nieuwe 7de groeper gekozen, zodat de 'zittenblijver' in de raad doorschuift als 8^ste groeper. Deze 12 jeugdgemeenteraadsleden vergaderen ongeveer 4 keer per jaar na schooltijd.

Op de website van de Jeugdgemeenteraad van Mill en St. Hubert is veel meer te vinden over dit prima initiatief. Ook zijn er foto's te zien van alle jeugdgemeenteraden, vanaf 1996 tot heden. Het lijkt mij dat het bestaan van deze belangrijke gemeenteraad nog lang mag voortduren!