Draai gevonden

Vandaag gebeurde het weer: ik liep met een vette glimlach op mijn gezicht door de stad. Het overkomt me vaak dat ik me opeens realiseer dat ik loop te genieten als ik door Middelburg loop. Ik geniet van de sfeer hier en van de mensen. Zonder uitzondering kom ik nog steeds vooral vrolijke mensen tegen en in ieder geval altijd heel vriendelijk. Of ik nu een besteld boek ophaal bij de boekhandel of een visje koop op de markt, ik word overal begroet alsof men mij al jaren kent. En dan te bedenken dat ik hier het eerste jaar nog vol moet maken.
Inmiddels heb ik aardig mijn draai gevonden en zijn mijn dagen hier goed gevuld. Naast mijn werk, dat niet zozeer afhankelijk is van de plaats waar ik woon, maar ook niet minder druk is geworden door de verhuizing naar Middelburg, heb ik behoorlijk wat andere bezigheden gevonden waarmee ik mijn dagen vul.
Behalve Spaanse les via de Volksuniversiteit en yoga en portrettekenen via de SWM (het welzijnswerk dat we vroeger buurthuiswerk noemden) ga ik binnenkort starten via diezelfde SWM (Stichting Welzijn Middelburg) met het begeleiden van De Boekenbende bij de Brede Scholen Middelburg.
De Boekenbende is een naschoolse activiteit op een vaste tijd in de week waarvoor kinderen zich kunnen aanmelden. Om De Boekenbende te promoten ben ik deze week langs 3 scholen geweest om er in 14 groepen over te vertellen. In de groepen 5 t/m 8 hield ik een korte presentatie die begon met de oproep: "GEZOCHT! Nieuwsgierige kinderen die graag lezen en fantasie hebben!" Verder vertelde ik waarom ik zelf graag lees en probeerde de kinderen daar ook enthousiast voor te maken. Kinderen die bij De Boekenbende willen, kunnen rekenen op allerlei activiteiten rond boeken, lezen, schrijven en vertellen. Er is bijvoorbeeld ruimte voor toneel, een bezoek aan een drukkerij of striptekenen, maar hoe het programma eruit komt te zien, bepaalt De Boekenbende uiteindelijk zelf!
Vanaf vandaag kunnen kinderen van De Brede School Dauwendaele-Mortiere zich inschrijven, op 1 november start ik met de kinderen in De Wilgenhof.
Voordat het zover is, heb ik nog afspraken met iemand van De Drvkkery en met de bibliotheek om te kijken of er mogelijkheden zijn om daar met een groep op bezoek te komen. Daarna ga ik een voorlopig programma bedenken om achter de hand te hebben als blijkt dat de kinderen niet genoeg fantasie zouden hebben om 10 bijeenkomsten te vullen. Ik verwacht dat dat laatste wel mee zal vallen, maar het is natuurlijk de bedoeling dat al te grote fantasieën wat afgezwakt worden en dat het geheel in goede banen geleid wordt zonder dat de kinderen het idee hebben dat niet zij, maar ík de invulling grotendeels bepaal. Samen gaan we er een fantastische naschoolse activiteit van maken.

Deze week op Lievendag's WeBlog: 60

Boven op de Oostkerk

Bij toeval belandden wij dit weekend boven op de Oostkerk. Terwijl we een bestaande wandeltocht door Middelburg aan het aanpassen waren voor eigen gebruik, kwamen we op een gegeven moment uit bij de Oostkerk. Vanwege Monumentendag 2012 was die niet alleen open voor publiek, maar - zoals bij veel andere interessante gebouwen in de stad - waren er ook vrijwilligers aanwezig die tekst en uitleg gaven én was het mogelijk om naar de bovenste ring van de koepel te klimmen. Daar onderbraken wij graag onze eigen wandeltocht voor en zodoende kwamen wij boven op die kerk terecht.

Dat ging trouwens niet zomaar, want zoals bij veel monumenten was ook hier de trapopgang niet bijzonder breed. Op sommige plaatsen moesten wij zelfs een vorm van sluip-door-kruip-door toepassen om op een volgend niveau te komen. Het advies om mijn meegebrachte boodschappenmand, waarin de benodigheden voor onze oorspronkelijke wandeltocht, beneden in bewaring achter te laten was werkelijk niet overbodig gebleken. De trap was bijzonder smal en steil, met op sommige plaatsen slechts een gammel touw dat enig houvast bood, maar uiteindelijk goed te doen.
Op het eerste niveau waar wij kort pauzeerden, was een soort van oudheidskamer ingericht waar authentieke bouwmaterialen van de toren te vinden waren en enige historische documenten en overblijfselen uit niet zo oude tijd. Zo werden hier de bordjes 'Vrouwen'en "Mannen' bewaard die tot ver in de jaren 60 van de vorige eeuw gebruikt werden om het gescheiden zitten van de kerkbezoekers aan te geven. Verder zagen we er oude collectezakken, oude gereedschappen om leistenen op maat te knippen, oude collectebussen met het opschrift wijkkas, antieke grafopeners en grote foto's van het in de kerk aanwezige orgel.

Na de uitleg van de gids die precies op tijd klaar was voor de groep die naar beneden kwam, konden wij naar boven over een nog smallere en donkerdere trap. Imposante balken kruisten regelmatig onze weg, de waarschuwing 'denk aan je hoofd' klonk dan van boven naar beneden. De constructie van de koepel was op zich al een bezienswaardigheid, helemaal als je bedenkt dat dat vroeger allemaal met de hand werd gezaagd en naar boven gebracht moest worden. Alle verbindingen in de houtconstructie zijn penverbindingen van hout, er kwam geen spijker aan te pas. Dat had 2 redenen. Ten eerste voor de flexibiliteit: houten pinnen 'werken' mee bij het krimpen en uitzetten van de balken en ten tweede tegen de werking van het zout. Middelburg is dicht bij de zee en het zout daarvan komt met de wind mee en tast ijzer aan. Roestende spijkers zijn niet sterk en dus niet geschikt voor zware constructies.

De beloning voor de klim kregen we in ruime mate toen we uiteindelijk na een laatste klauterpartij door een soort luik naar buiten stapten. Daar lag Middelburg in al haar glorie onder ons. Overal waar we keken strekte de stad zich onder ons uit. Rondom de koepel had je steeds een ander uitzicht en gelukkig was het prachtig weer zodat we zelfs Vlissingen aan de ene kant en Veere aan de andere kant zagen liggen!

Zomer in Middelburg

Nu ik ruim een half jaar in Middelburg woon, begin ik er nog meer van te houden. Wij kwamen thuis van een heerlijke vakantie (zie Vakantiekilo's op Lievendag's WeBlog) en het was een feest om weer in de stad te zijn. Er waren in het verleden ook wel eens vakanties dat ik liever niet naar huis ging en ook dit jaar had ik wel willen blijven, maar eenmaal terug voelde ik me zó blij door de gezellige drukte in de stad en de vakantiesfeer die hier altijd hangt dat ik er zef vebaasd over was. Dat gebeurt er dus als je je ergens echt thuis gaat voelen.

Waarom ben ik dan zo snel gehecht geraakt aan deze stad? Dat vraag ik me regelmatig af en het antwoord is eigenlijk heel simpel: Middelburg is vriendelijk, een kleine maar complete stad. Te groot voor een dorp, maar te klein om je er verloren in te voelen. De inwoners zijn vriendelijk en behulpzaam, maar er hangt geen benauwde sfeer waardoor je je buitengesloten kunt voelen. Er is geen sprake van dorpse bekrompenheid, maar er heerst ook geen grootsteedse onpersoonlijke oppervlakkigheid. Gewoon een erg leuke stad waar je snel gewend bent.

We hebben nu net de kermis achter de rug, we zitten er net ver genoeg vanaf om er geen last van te hebben, maar we maken de gezelligheid wel mee. Ook het standwerkersconcours gisteren en de kermismarkt op de Dam zorgden voor net wat meer drukte in de Segeersstraat dan gebruikelijk, maar op eenhoog heb je er verder niks mee te maken als je niet wilt. Wil je wel meedoen, dan stap je naar buiten en ben je er onderdeel van. Heerlijk.

Wielerkoersen starten of finishen hier in de zomer, ook voor niet al te fanatieke wielerfans leuk om mee te maken. Bij de Ronde van Zeeland Seaports was de presentatie van de ploegen op de Markt en de start op het Abdijplein. De Eneco Tour finishte hier deze week op de Dam.

Vanavond weer 'Nachtmarkt': een toeristische markt met een zeer gevarieerd aanbod van artikelen waaronder natuurlijk ook Zeeuwse producten, deze keer met beter weer dan de vorige van 2 weken geleden. Ook op de wekelijkse snuffelmarkten op de Markt kun je ons nogal een vinden, vorige week hebben we er nog een paar leuke elpees gescoord.

In de zomer liggen dan misschien de 'normale' dingen stil, ook de boetseercursus en de yogalessen hebben vakantie, maar daarvoor in de plaats komen genoeg leuke dingen om je te vermaken. Alles geheel vrijblijvend, als we geen zin hebben, zitten we op ons - bijna tropische - terras lekker in de zon! Of we pakken de fiets en gaan naar het strand, nog zo'n voordeel van het wonen in Middelburg!

Nieuws uit de Segeersstraat

Middelburg heeft er een professor bij, of moet ik zeggen: "Mill heeft er een professor bij"? In het laatste geval kan ik niet met zekerheid zeggen dat het hier om een kwestie van 'erbij' gaat, want zeker weten of er daar nog meer wonen, doe ik niet.

In ieder geval heeft Roosevelt Academy er een professor bij, een full professor zoals dat daar heet. Voor zijn werk verblijvend in Middelburg, maar nog steeds wonend in Mill, verdeelt deze kersverse hoogleraar zijn tijd niet helemaal eerlijk over deze 2 plaatsen. Gezien de aard van zijn functie leidt het geen twijfel dat de meeste tijd in Middelburg wordt doorgebracht met daarnaast nog minstens een dag in de week in Nieuwegein, dan blijft er niet zoveel tijd over voor Mill. Maar strikt genomen woont 'de professor' daar!

Officieel was het vanaf 1 juni, maar er werd in Middelburg pas geklonken op deze nieuwe verworvenheid op 15 juni omdat toen de benoeming formeel kenbaar gemaakt werd. Met het hele appartement vol bloemen, een volle mailbox, echte post, (te)veel wijn en andere cadeautjes en natuurlijk de collega's van Roosevelt hieven wij het glas op dit lang verwachte, maar erg lang uitgebleven heuglijke feit. We vierden de opluchting, want achteraf blijkt dan pas hoe spannend het al die tijd was! Nu gaan we ons bezinnen op het 'grote feest': de oratie die over enige maanden zal plaats vinden. In Middelburg hopen wij.

Wij verblijven hier nu alweer bijna een half jaar en voelen ons soms al echte Zeeuwen, ook al zal ons Brabant-gevoel wel nooit helemaal verdwijnen. Eerlijk gezegd verstaan wij de echte Zeeuwen nog steeds niet, terwijl de meeste Brabantse dialecten voor ons gemakkelijk te volgen zijn. Maar de tijd zal ons daarbij wel helpen.

Dat Zeeuwen vriendelijk en behulpzaam zijn, had ik hier al eens gemeld. Dat bleek ook deze week weer. Net voordat wij naar Liverpool vertrokken (lees hiervoor Lievendag's WeBlog) hield de TV ermee op. Het was een oud toestel, nog in het bezit van een beeldbuis, dat het nog prima deed. Tot nu toe dan, want een horizontale witte streep kondigde het einde van de beeldbuis en ons kijkplezier aan. Toen ik de contactpersoon van de verhuurder belde, wilde hij al meteen in actie komen, maar omdat wij er een paar dagen niet zouden zijn, wist ik dat uit te stellen tot de week daarna. Weer terug in Middelburg belde ik hem opnieuw en - ongelogen - 10 minuten later stond hij hier voor de deur met een grote platte TV. Wat een service!

Inmiddels heb ik hem alweer moeten bellen, want zondag heb ik een groot metalen rooster op de keramische kookplaat laten vallen en die was daar niet tegen bestand. Het gevolg is een flinke barst en er zal een andere moeten komen. Zonder morren wordt dat weer opgelost, maar omdat het een oud model kookplaat betreft dat ook nog eens verbonden is met onze oven, kan het deze keer wat langer duren. Er is nu een dag overheen gegaan, maar ik verwacht voor het einde van de week gewoon weer te kunnen koken! Vanavond eten we chinees, eigenlijk ook wel heel erg lekker.

En nog steeds staat ons huis in Mill te koop, hoe jammer is het dat ik hier de mooiste huizen voorbij zie komen en er niks mee kan. Pas nog aan de Noordsingel, werkelijk een pand dat ik een droomhuis zou willen noemen, maar wel een droomhuis voor een ander: het is verkocht. Wanneer zijn wij aan de beurt? Kom op mensen, stuur de link nog maar eens door:

Stationsstraat 5 Mill

Ronde van Zeeland Seaports

Gisteren waaide het nog harder dan gewoonlijk hier in Zeeland, een extra uitdaging voor de 132 renners die aan de start verschenen van De Ronde van Zeeland Seaports. Die start was in Middelburg en een vriend van ons uit Nijmegen was er speciaal voor naar Zeeland gekomen. Behalve dat hij wielerfanaat is, kende hij ook een van de (Spaanse) deelnemers persoonlijk. Wij gingen daarom al vroeg naar het voorstellen van de ploegen op de Markt, waar hij natuurlijk even een praatje moest maken met Juanjo Lobato. Toen die laatste naar 'zijn' bus fietste, zijn wij ook naar de Dam gelopen om de wielrenner daar weer te treffen. Bij de bus van de ploeg Andalucia moesten er natuurlijk nog wat foto's genomen worden en daarna vertrok iedereen naar het Abdijplein voor de werkelijke start.

Prachtig hoe dicht we bij de renners konden blijven, op een gegeven moment stonden we bijna midden in het peloton dat klaar stond om te starten. Voor mij stond Lars Boom die er erg veel zin in had, hij zou uiteindelijk als 2^e eindigen.

Met minstens windkracht 6-7 succesvol over de Neeltje Jans fietsen, is niet voor iedereen weggelegd en er vielen onderweg dan ook heel veel renners af. Uiteindelijk zouden er maar 50 finishen, de Zuid-Afrikaan Reinardt Janse van Rensburg werd in dezelfde tijd als Lars Boom (4.35'07'') eerste. 'Onze' Spaanse vriend heeft de finish nooit gehaald, maar heeft zeker genoten van de ervaring van deze wedstrijd.

Deze week op Lievendag's WeBlog: De Roma

Four Freedoms 2012

"Hello, I am the Iraqi ambassador in Norway", zo begon Sundus Omar Ali Albayraqdar gisteren een merkwaardig gesprek met mij in De Timmerfabriek in Vlissingen. Ze kwam naast me zitten en stelde zich onmiddellijk als zodanig voor om vervolgens haar bewondering te uiten over dr. Hussain al-Shahristani die op dat moment vlak voor onze neus geïnterviewd werd.

Dat was gisteren bij Hét Four Freedoms* Side Event 2012. Een hele mond vol voor een evenement dat bestemd was voor alle Zeeuwen, maar vooral voor studenten van de Hogeschool Zeeland en Roosevelt Academy die 's ochtends presentaties hielden met als thema 'Natuurlijk Zeeland' en mensen uit het Zeeuwse onderwijs waarvoor 's middags een onderwijsmarkt was en allerlei workshops georganiseerd werden met het thema 'Going glocal'. Dit evenement was de afsluiting van een week waarin intensief gebrainstormd werd over duurzaamheid en oplossingen daarvoor in Zeeland. Mijn aanwezigheid daar was het gevolg van het feit dat ik de website voor dit evenement heb mogen maken en bezig ben met een volgende website over 'going glocal'.

Om terug te komen op de Iraakse ambassadeur in Noorwegen: ze was speciaal naar Nederland gekomen om de uitreiking van de Four Freedoms Award bij te wonen aan de Iraakse minister van energie Hussain al-Shahristani, die zo aardig was om de dag voor de officiële uitreiking van de Awards aanwezig te zijn bij het side event. Net zoals mevrouw Ela Ramesh Bhatt uit India liet hij zich tijdens de lunchpauze interviewen over zijn speciale 'freedom'. Al-Shahristani ontving de prijs voor vrijwaring van angst en dat heeft alles te maken met de tijd dat hij gevangen zat in de Abu Ghraib gevangenis in de tijd van Sadam Hussein. Hij zat daar omdat hij weigerde zijn kennis in te zetten om atoomenergie toe te passen voor strategische doeleinden. Nu is hij minister van energie in het Irak na Sadam Hussein en houdt zich bezig met duurzame energie. Zon genoeg in Irak, zo stelde hij het zelf.

Mevrouw Ela Ramesh Bhatt ontving haar award vandaag voor vrijwaring van gebrek. In India houdt zij zich bezig met gelijke rechten voor vrouwen. Zij is ook lid van een selecte, door Nelson Mandela bij elkaar geroepen groep: de 'Elders'.(www.theelders.org: The Elders | Independent global leaders working together for peace and human rights.) Ela Bhatt ziet eruit als een klein kwetsbaar vrouwtje, maar is een sterk mens met vernieuwende ideeën over vrouwenrecht en gelijke behandeling. Enkele uitspraken van haar: "The next century is for women: for equal rights and capacity", "Women naturally keep people together" en "Changes require new thinking".

Na de lunch was er veel aandacht voor wereldburgerschap en mensenrechteneducatie. Ook de studenten van Roosevelt Academy die in juli naar Namibië gaan om het wereldburgerschap in de praktijk te brengen, waren aanwezig met een voorlichtingskraampje. Zij verzamelen nu op Zeeuwse scholen allerlei vragen die de kinderen hier willen stellen aan hun Namibische leeftijdgenoten. Het is de bedoeling dat er via de website interactie komt tussen deze twee 'werelden' om ze zo dichter bij elkaar te brengen.

Ter afsluiting werden de Zeeuwse Vier Vrijheden awards uitgereikt aan mensen of organisaties in Zeeland die zich op een bijzondere manier ingezet hebben voor hun omgeving.

Vrijheid van Gebrek: Stichting Hond Kan De Was Doen

Vrijheid van Meningsuiting: Helge Prinsen

Vrijheid van Religie: Zeeuwse Wereldvrouwen (Wereldwuuf)

Vrijwaring van Angst: COC Zeeland

*Four Freedoms: De Four Freedoms Award is een jaarlijkse prijs voor personen die zich op een bijzondere wijze hebben ingezet voor het waarborgen van de vier vrijheden zoals die door de Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt in zijn zogenaamde “Four freedoms”-toespraak tot het Amerikaans Congres in 1941 werden benoemd.

Deze week op Lievendag's WeBlog: Zeeuwse traditie

Open Huis

Zaterdag 31 maart, openhuizendag van de NVM (Nederlandse Vereniging van Makelaars): een mooie kans om op een vrijblijvend manier een aantal huizen te bezichtigen die ons aanstaan. Sinds ik in Middelburg woon, houd ik bij welke panden er in het centrum aangeboden worden die voor ons in de toekomst interessant kunnen zijn. In de toekomst, want we hebben zelf nog een huis in de verkoop dat we eerst kwijt willen voordat we ook maar denken aan het kopen van een ander huis. Nou ja, dat is dus niet helemaal waar, ik denk er regelmatig aan. Hoe het zou zijn om in zo'n leuk oud pand in het centrum te wonen.

Intussen heb ik het geweldig naar mijn zin in het huurappartement midden in de stad en ik roep soms al dat ik er niet meer weg wil. Nou ja, het appartement is klein - een groot deel van onze spullen kunnen hier niet staan, maar je zit dicht bij de stad, dichtbij het station en je bent zó op de snelweg. Het is mooi licht van binnen en er is een groot terras met de hele dag zon. Er wonen aardige mensen en het voelt als thuis.

Maar toch kriebelt het soms en als er dan zo'n gelegenheid komt dat je zonder een afspraak te maken te koop aangeboden panden kunt bezichtigen, dan doe je dat! Van de huizen waar we wel in zouden willen wonen, had ik een lijstje gemaakt en op de website van Funda gekeken welke meededen aan de openhuizendag.

Dat waren er heel weinig, om precies te zijn twee. Zo weinig, dat was jammer en ook onze favoriete woning zat daar niet bij. Maar om een indruk te krijgen wat er voor een bepaalde prijs geboden wordt in Middelburg, was het toch zinvol om te gaan.

Een van de twee panden staat recht tegenover het appartement, een mooi oud monument uit 1737 dat recentelijk helemaal is opgeknapt. Wat een verrassing toen bleek dat de eigenaren in hetzelfde appartementencomplex wonen als ik! We werden dan ook hartelijk begroet met "Ha buurvrouw!" en kregen een uitgebreide rondleiding. Een fantastisch huis, maar helemaal geen tuin of eigen buiten en eigenlijk te klein voor ons. Beneden een 'winkelruimte' die ook als bijvoorbeeld kantoor gebruikt zou kunnen worden. Daaronder een souterrain waarin een kleine keuken en een toiletgroep omdat het pand ooit als horeca in gebruik is geweest. Op de eerste verdieping waren een ruime woon/eetkamer met halfopen keuken. Op de tweede verdieping een grote ruimte die als zitkamer of als slaapkamer gebruikt kan worden. Op deze verdieping ook een nieuwe badkamer, maar de stahoogte is hier maar 1.80 m en dat is voor onze familie echt te klein. Op de derde verdieping een grote open, mooi afgewerkte ruimte met behoorlijk wat bergruimte. We waren behoorlijk gecharmeerd van het pand, maar de nadelen van het ontbreken van een tuin en de 'verdieping-voor-kleine-mensen' wegen hier toch zwaar. Dit gaat het niet worden!

Het volgende huis staat een straat verder en is een stuk groter. Het lijkt een monumentaal pand, maar is nadat het platgebombardeerd is in de oorlog volledig opnieuw opgebouwd met steentjes uit de kerk die er naast staat. Het huis heeft een tuin en zelfs een garage en aan de buitenkant ziet het er prachtig uit. Het is ook groot (4 slaapkamers en een zolder en onder het hele huis een groot, droog souterrain), maar het leek wel of er sinds de wederopbouw helemaal niks meer aan gedaan was. Het zag er behoorlijk uitgeleefd uit en ook het houtwerk aan de buitenkant was op meer plaatsen niet meer goed. We werden rondgeleid door een enhousiaste dame die er tijdelijk mag wonen tot het verkocht is. Dat weerhield haar er niet van om er heel enthousiast over te vertellen, aan haar zal het niet liggen als het niet verkocht wordt. Maar wij waren er eigenlijk al snel klaar mee. De vraagprijs ligt behoorlijk hoog, vergeleken bij andere panden in de buurt, en voordat het naar onze wensen bewoonbaar zou zijn, zou daar nog een flink bedrag bij moeten. Dat was toch een beetje een afknapper.

Terwijl wij hier in Middelburg op zoek zijn naar een leuke nieuwe plek, staat ons huis in Mill nog steeds te koop. Geen openhuizendag daar voor ons, we kunnen maar op één plek tegelijk zijn. Wij gaan ervan uit dat écht geïnteresseerde kopers toch wel komen kijken als ze daar aan toe zijn. Daar zitten wij nog steeds op te wachten, maar eens zal het tij keren en kunnen wij ons (bijna)monument in Mill ruilen voor een leuk pand in het centrum van monumentenstad Middelburg. Daar ben ik van overtuigd.

Te Koop in Mill: Vrijstaand Herenhuis met bedrijfsmogelijkheid

Afscheid eerste Dean Roosevelt Academy

Deze week begon met het afscheid van de Dean van Roosevelt Academy. Om precies te zijn de eerste Dean. De man die in 2004 startte met een university college in zijn geboorteplaats Middelburg.

Voor ons de eerste officiële gebeurtenis van Roosevelt Academy (RA) die wij meemaakten sinds we hier wonen. Het zal zeker niet de laatste zijn.

Bij ieder academisch evenement gaan de professoren, docenten en faculteitsstaf in processie door Middelburg. Dat wordt een cortège genoemd.

Deze keer werd de cortège gelopen van het stadhuis (Roosevelt Academy) naar de Nieuwe Kerk die onderdeel van de abdij is. Een mooi gezicht, zo'n stoet met deelnemers in verschillende toga's. Voor de kenner is precies te zien van welke universiteit de drager van de toga afkomstig is en of hij of zij wel of niet gepromoveerd is.

Voorop loopt de pedel met haar stok en daarachter de professoren en docenten in tweetallen.

Voordat het zover was, vond er in het prachtige Middelburgse stadhuis een symposium plaats ter gelegenheid van het afscheid van professor Hans Adriaansens. Dat was het officiële gedeelte.

In de Nieuwe Kerk was het wel heel plechtig, maar toch hing er een meer ongedwongen sfeer. Dat was mede te danken aan de prachtige speech van Karla Peijs, de commissaris van de Koningin in Zeeland. Een speech over lions and lambs, waarbij leeuwinnen er het beste afkwamen. Ook de burgemeester van Middelburg, Koos Schouwenaar, had een geanimeerde toespraak waar volop bij gelachen kon worden. Aan het einde had hij een behoorlijke verrassing: hij reikte Hans Adriaansens de eerste erepenning van de gemeente Middelburg uit.

De speeches werden afgewisseld met optredens van studentenkoren van RA en korte woordjes van oud studenten.

Na afloop was er nog receptie in de kloostergangen van de abdij.

Deze week op Lievendag's WeBlog: Stormachtig

Station Middelburg

Van Station Mill naar het station van Middelburg gaat niet helemaal met de trein en al helemaal niet zonder hindernissen (= overstappen). Het begint met een busrit van Arriva naar Cuijk waar wel een station is. Daar kun je dan níet met een NS trein vertrekken, maar wel met Véolia naar Nijmegen. Gelukkig rijdt daar de Intercity naar Roosendaal en kun je in ieder geval heel lang blijven zitten voordat er opnieuw overgestapt moet worden. Het laatste rechte stuk van bijna 3 kwartier rijd je Zeeland in, bij aankomst op station Middelburg heb je er dan een kwartier met de bus en bijna 3 uur treinen opzitten! Je kunt in dit geval beter met de auto gaan, in nét 2 uur is de afstand overbrugd.

Ik reed het samen met mijn broer met een verhuisauto, net na Kerstmis 2011. Sinds 3^de kerstdag woon ik officieel in Middelburg en zoals ik van veel kanten te horen kreeg, ben ik een 'Zeeuws meisje' geworden. Zeeuws is leuk, maar zúnig zal ik wel niet worden. Waar ik nu woon, loop ik zo de stad in met alle verleidingen die daarbij horen. Het spreekwoord 'Zuinigheid kent geen tijd' is hier niet aan mij besteed, ik geniet van het in de stad wonen.

En even verderop - om precies te zijn 10 km - sta je op het strand! Lekker uitwaaien aan zee, lunchen in de zon (achter glas in het strandpaviljoen) en weer verder lopen langs de branding. Voor iemand die eigenlijk niet zo van de zee houdt, geniet ik hier wel heel erg van.

Station Mill zal als blog verdergaan als Halte Middelburg. Een nieuwe plek in mijn leven waar vast ook weer een heleboel over te vertellen valt. Wordt vervolgd.

Deze week op Lievendag's WeBlog: De eerste Zeeuwse weken