Miauw

Net gestopt voor het rode verkeerslicht op de kruising Poelendaelesingel met Het Groene Woud, werd er op een dringende manier op onze autoraam geklopt. "Ik denk dat er een kat onder uw motorkap zit!"

Dat is even schrikken, maar wij hoorden niets. Tot we de deur openden, uitstapten en de motorkap open wilden maken. Een hoog, klaaglijk miauwen van zo te horen een jong katje. Het geluid kwam echter niet uit onze auto, maar van onder de motorkap van de automobiliste die ons waarschuwde. Daaronder zat een - ongehavend - heel klein, pikzwart, pluizig katje. Een kitten nog, van hooguit een week of 8 á 9, net bij de moeder weg. Het kwam als een duveltje uit een doosje, stak het kopje omhoog en mauwde een stuk rustiger verder. Een ongelooflijk gezicht!

De automobiliste vertelde dat ze de hele Nieuwe Vlissingeseweg had horen mauwen en dacht dat het uit de auto voor haar kwam, dat waren wij. Pas toen ze uit de auto was en ons probeerde te waarschuwen, hoorde ze waar het geluid echt vandaan kwam.

Omdat we het verkeer nogal ophielden, zijn we snel allemaal weer in de auto gestapt en verder gereden. Jammer genoeg hebben we er ook geen foto van gemaakt, dat bedachten we pas toen het al te laat was. Van wie het katje is, hoe het onder de motorkap terecht is gekomen en wat er verder mee gebeurt, zullen we nooit weten. Maar gezien de bezorgdheid van de automobiliste die ons waarschuwde, gaan we ervan uit dat het met deze kitten helemaal goed zal komen!

Een Brabander in Zeeland

Toen ik de titel typte dacht ik aan de songtitel 'An Englishman in New York' (Sting), maar die vergelijking gaat volkomen mank. Geen overeenkomst tussen een Engelsman en een Brabander en al helemaal niet tussen New York en Nieuw en St. Joosland in Zeeland. Oké dan, NIEUW... maar als je dat gelooft ben je nog nooit in Nieuw en St. Joosland geweest.

Die Brabander dat was JW Roy uit De Kempen, om preciezer te zijn uit Knegsel. Mocht je dat nog niet geweten hebben voordat je naar zijn concert ging, dan zorgt hij er tijdens zijn optreden wel voor dat je dat nooit meer vergeet. In het knusse zaaltje van Theater De Wegwijzer in Nieuw en St. Joosland komen hele levensverhalen voorbij, Knegsel speelt daarin helemaal niet zo'n grote rol maar wordt wel vaak genoemd. Duizel, Steensel en ook Wintelre (spreek uit Weintersel) komen wel aan de orde. Het gaat vooral over de 8 Zaligheden, een aantal dorpen in De Kempen die allemaal eindigen op -sel: Duizel, Eersel, Hulsel, Knegsel, Netersel, Reusel, Steensel en Weintersel (Wintelre voor de niet-Brabanders). Maar ook over de liefde en over zíjn liefde voor het wielrennen. Hoe hij ooit bijna de ronde van Steensel won, maar net voor het einde door de hongerklop verslagen werd:
=====
Een jongen uit Knegsel wint de Ronde van Steensel
Hij reed de stenen haast uit de grond
Een jongen uit Knegsel wint de Ronde van Steensel
Had de beste benen van het hele peloton
Nog twee ronden toen de hongerklop begon
Hij werd ingelopen, een vierde plek, die telt hier nie
Anthony Theus wordt 1, de tweeling van Burgmans uit Bergeijk 2 en 3
Erger kon nie, was niet mogelijk
Op een bruine boterham met appelstroop na
Hadden ze kunnen, konden ze schrijven... een jongen uit Knegsel....
====
Behalve JW Roy stond er nog een Brabander op het podium: Bart Jan Baartmans, een fantastische gitarist die ook wel kan zingen. Zijn spel is virtuoos, maar zijn persoonlijkheid bescheiden. Dat vult elkaar prachtig aan op het podium: JW en BJ! Van BJ Baartmans denk ik stiekem dat hij familie is van mijn oude pedagogiekleraar Jantje Baartmans uit Soerendonk. Klein van stuk, maar groot in denken. BJ, ook klein en hij lijkt er wel een beetje op, woont echter in Boxmeer; maar hij kan familie zijn. Dat Boxmeerse kwam nog wel even naar voren toen hij een eigen lied ten gehore bracht. Dat ging níet over de metworstrennen zoals hij zelf zei, maar over het loslaten van het verleden. Aangekondigd als 'Fuck heimwee'! Een gevoelig lied.

Maar bijna sentimenteel werd het toen de twee muzikanten 'As ge ooit...' in een akoestische uitvoering lieten horen. JW Roy op gitaar en BJ eerst op piano en later begeleidend op mondharmonica. Het was niet de eerste keer dat we deze twee rasmuzikanten samen zagen optreden, maar het was weer mooi en er komt vast nog eens een volgende keer.

Draai gevonden

Vandaag gebeurde het weer: ik liep met een vette glimlach op mijn gezicht door de stad. Het overkomt me vaak dat ik me opeens realiseer dat ik loop te genieten als ik door Middelburg loop. Ik geniet van de sfeer hier en van de mensen. Zonder uitzondering kom ik nog steeds vooral vrolijke mensen tegen en in ieder geval altijd heel vriendelijk. Of ik nu een besteld boek ophaal bij de boekhandel of een visje koop op de markt, ik word overal begroet alsof men mij al jaren kent. En dan te bedenken dat ik hier het eerste jaar nog vol moet maken.
Inmiddels heb ik aardig mijn draai gevonden en zijn mijn dagen hier goed gevuld. Naast mijn werk, dat niet zozeer afhankelijk is van de plaats waar ik woon, maar ook niet minder druk is geworden door de verhuizing naar Middelburg, heb ik behoorlijk wat andere bezigheden gevonden waarmee ik mijn dagen vul.
Behalve Spaanse les via de Volksuniversiteit en yoga en portrettekenen via de SWM (het welzijnswerk dat we vroeger buurthuiswerk noemden) ga ik binnenkort starten via diezelfde SWM (Stichting Welzijn Middelburg) met het begeleiden van De Boekenbende bij de Brede Scholen Middelburg.
De Boekenbende is een naschoolse activiteit op een vaste tijd in de week waarvoor kinderen zich kunnen aanmelden. Om De Boekenbende te promoten ben ik deze week langs 3 scholen geweest om er in 14 groepen over te vertellen. In de groepen 5 t/m 8 hield ik een korte presentatie die begon met de oproep: "GEZOCHT! Nieuwsgierige kinderen die graag lezen en fantasie hebben!" Verder vertelde ik waarom ik zelf graag lees en probeerde de kinderen daar ook enthousiast voor te maken. Kinderen die bij De Boekenbende willen, kunnen rekenen op allerlei activiteiten rond boeken, lezen, schrijven en vertellen. Er is bijvoorbeeld ruimte voor toneel, een bezoek aan een drukkerij of striptekenen, maar hoe het programma eruit komt te zien, bepaalt De Boekenbende uiteindelijk zelf!
Vanaf vandaag kunnen kinderen van De Brede School Dauwendaele-Mortiere zich inschrijven, op 1 november start ik met de kinderen in De Wilgenhof.
Voordat het zover is, heb ik nog afspraken met iemand van De Drvkkery en met de bibliotheek om te kijken of er mogelijkheden zijn om daar met een groep op bezoek te komen. Daarna ga ik een voorlopig programma bedenken om achter de hand te hebben als blijkt dat de kinderen niet genoeg fantasie zouden hebben om 10 bijeenkomsten te vullen. Ik verwacht dat dat laatste wel mee zal vallen, maar het is natuurlijk de bedoeling dat al te grote fantasieën wat afgezwakt worden en dat het geheel in goede banen geleid wordt zonder dat de kinderen het idee hebben dat niet zij, maar ík de invulling grotendeels bepaal. Samen gaan we er een fantastische naschoolse activiteit van maken.

Deze week op Lievendag's WeBlog: 60

Boven op de Oostkerk

Bij toeval belandden wij dit weekend boven op de Oostkerk. Terwijl we een bestaande wandeltocht door Middelburg aan het aanpassen waren voor eigen gebruik, kwamen we op een gegeven moment uit bij de Oostkerk. Vanwege Monumentendag 2012 was die niet alleen open voor publiek, maar - zoals bij veel andere interessante gebouwen in de stad - waren er ook vrijwilligers aanwezig die tekst en uitleg gaven én was het mogelijk om naar de bovenste ring van de koepel te klimmen. Daar onderbraken wij graag onze eigen wandeltocht voor en zodoende kwamen wij boven op die kerk terecht.

Dat ging trouwens niet zomaar, want zoals bij veel monumenten was ook hier de trapopgang niet bijzonder breed. Op sommige plaatsen moesten wij zelfs een vorm van sluip-door-kruip-door toepassen om op een volgend niveau te komen. Het advies om mijn meegebrachte boodschappenmand, waarin de benodigheden voor onze oorspronkelijke wandeltocht, beneden in bewaring achter te laten was werkelijk niet overbodig gebleken. De trap was bijzonder smal en steil, met op sommige plaatsen slechts een gammel touw dat enig houvast bood, maar uiteindelijk goed te doen.
Op het eerste niveau waar wij kort pauzeerden, was een soort van oudheidskamer ingericht waar authentieke bouwmaterialen van de toren te vinden waren en enige historische documenten en overblijfselen uit niet zo oude tijd. Zo werden hier de bordjes 'Vrouwen'en "Mannen' bewaard die tot ver in de jaren 60 van de vorige eeuw gebruikt werden om het gescheiden zitten van de kerkbezoekers aan te geven. Verder zagen we er oude collectezakken, oude gereedschappen om leistenen op maat te knippen, oude collectebussen met het opschrift wijkkas, antieke grafopeners en grote foto's van het in de kerk aanwezige orgel.

Na de uitleg van de gids die precies op tijd klaar was voor de groep die naar beneden kwam, konden wij naar boven over een nog smallere en donkerdere trap. Imposante balken kruisten regelmatig onze weg, de waarschuwing 'denk aan je hoofd' klonk dan van boven naar beneden. De constructie van de koepel was op zich al een bezienswaardigheid, helemaal als je bedenkt dat dat vroeger allemaal met de hand werd gezaagd en naar boven gebracht moest worden. Alle verbindingen in de houtconstructie zijn penverbindingen van hout, er kwam geen spijker aan te pas. Dat had 2 redenen. Ten eerste voor de flexibiliteit: houten pinnen 'werken' mee bij het krimpen en uitzetten van de balken en ten tweede tegen de werking van het zout. Middelburg is dicht bij de zee en het zout daarvan komt met de wind mee en tast ijzer aan. Roestende spijkers zijn niet sterk en dus niet geschikt voor zware constructies.

De beloning voor de klim kregen we in ruime mate toen we uiteindelijk na een laatste klauterpartij door een soort luik naar buiten stapten. Daar lag Middelburg in al haar glorie onder ons. Overal waar we keken strekte de stad zich onder ons uit. Rondom de koepel had je steeds een ander uitzicht en gelukkig was het prachtig weer zodat we zelfs Vlissingen aan de ene kant en Veere aan de andere kant zagen liggen!

Zomer in Middelburg

Nu ik ruim een half jaar in Middelburg woon, begin ik er nog meer van te houden. Wij kwamen thuis van een heerlijke vakantie (zie Vakantiekilo's op Lievendag's WeBlog) en het was een feest om weer in de stad te zijn. Er waren in het verleden ook wel eens vakanties dat ik liever niet naar huis ging en ook dit jaar had ik wel willen blijven, maar eenmaal terug voelde ik me zó blij door de gezellige drukte in de stad en de vakantiesfeer die hier altijd hangt dat ik er zef vebaasd over was. Dat gebeurt er dus als je je ergens echt thuis gaat voelen.

Waarom ben ik dan zo snel gehecht geraakt aan deze stad? Dat vraag ik me regelmatig af en het antwoord is eigenlijk heel simpel: Middelburg is vriendelijk, een kleine maar complete stad. Te groot voor een dorp, maar te klein om je er verloren in te voelen. De inwoners zijn vriendelijk en behulpzaam, maar er hangt geen benauwde sfeer waardoor je je buitengesloten kunt voelen. Er is geen sprake van dorpse bekrompenheid, maar er heerst ook geen grootsteedse onpersoonlijke oppervlakkigheid. Gewoon een erg leuke stad waar je snel gewend bent.

We hebben nu net de kermis achter de rug, we zitten er net ver genoeg vanaf om er geen last van te hebben, maar we maken de gezelligheid wel mee. Ook het standwerkersconcours gisteren en de kermismarkt op de Dam zorgden voor net wat meer drukte in de Segeersstraat dan gebruikelijk, maar op eenhoog heb je er verder niks mee te maken als je niet wilt. Wil je wel meedoen, dan stap je naar buiten en ben je er onderdeel van. Heerlijk.

Wielerkoersen starten of finishen hier in de zomer, ook voor niet al te fanatieke wielerfans leuk om mee te maken. Bij de Ronde van Zeeland Seaports was de presentatie van de ploegen op de Markt en de start op het Abdijplein. De Eneco Tour finishte hier deze week op de Dam.

Vanavond weer 'Nachtmarkt': een toeristische markt met een zeer gevarieerd aanbod van artikelen waaronder natuurlijk ook Zeeuwse producten, deze keer met beter weer dan de vorige van 2 weken geleden. Ook op de wekelijkse snuffelmarkten op de Markt kun je ons nogal een vinden, vorige week hebben we er nog een paar leuke elpees gescoord.

In de zomer liggen dan misschien de 'normale' dingen stil, ook de boetseercursus en de yogalessen hebben vakantie, maar daarvoor in de plaats komen genoeg leuke dingen om je te vermaken. Alles geheel vrijblijvend, als we geen zin hebben, zitten we op ons - bijna tropische - terras lekker in de zon! Of we pakken de fiets en gaan naar het strand, nog zo'n voordeel van het wonen in Middelburg!

Nieuws uit de Segeersstraat

Middelburg heeft er een professor bij, of moet ik zeggen: "Mill heeft er een professor bij"? In het laatste geval kan ik niet met zekerheid zeggen dat het hier om een kwestie van 'erbij' gaat, want zeker weten of er daar nog meer wonen, doe ik niet.

In ieder geval heeft Roosevelt Academy er een professor bij, een full professor zoals dat daar heet. Voor zijn werk verblijvend in Middelburg, maar nog steeds wonend in Mill, verdeelt deze kersverse hoogleraar zijn tijd niet helemaal eerlijk over deze 2 plaatsen. Gezien de aard van zijn functie leidt het geen twijfel dat de meeste tijd in Middelburg wordt doorgebracht met daarnaast nog minstens een dag in de week in Nieuwegein, dan blijft er niet zoveel tijd over voor Mill. Maar strikt genomen woont 'de professor' daar!

Officieel was het vanaf 1 juni, maar er werd in Middelburg pas geklonken op deze nieuwe verworvenheid op 15 juni omdat toen de benoeming formeel kenbaar gemaakt werd. Met het hele appartement vol bloemen, een volle mailbox, echte post, (te)veel wijn en andere cadeautjes en natuurlijk de collega's van Roosevelt hieven wij het glas op dit lang verwachte, maar erg lang uitgebleven heuglijke feit. We vierden de opluchting, want achteraf blijkt dan pas hoe spannend het al die tijd was! Nu gaan we ons bezinnen op het 'grote feest': de oratie die over enige maanden zal plaats vinden. In Middelburg hopen wij.

Wij verblijven hier nu alweer bijna een half jaar en voelen ons soms al echte Zeeuwen, ook al zal ons Brabant-gevoel wel nooit helemaal verdwijnen. Eerlijk gezegd verstaan wij de echte Zeeuwen nog steeds niet, terwijl de meeste Brabantse dialecten voor ons gemakkelijk te volgen zijn. Maar de tijd zal ons daarbij wel helpen.

Dat Zeeuwen vriendelijk en behulpzaam zijn, had ik hier al eens gemeld. Dat bleek ook deze week weer. Net voordat wij naar Liverpool vertrokken (lees hiervoor Lievendag's WeBlog) hield de TV ermee op. Het was een oud toestel, nog in het bezit van een beeldbuis, dat het nog prima deed. Tot nu toe dan, want een horizontale witte streep kondigde het einde van de beeldbuis en ons kijkplezier aan. Toen ik de contactpersoon van de verhuurder belde, wilde hij al meteen in actie komen, maar omdat wij er een paar dagen niet zouden zijn, wist ik dat uit te stellen tot de week daarna. Weer terug in Middelburg belde ik hem opnieuw en - ongelogen - 10 minuten later stond hij hier voor de deur met een grote platte TV. Wat een service!

Inmiddels heb ik hem alweer moeten bellen, want zondag heb ik een groot metalen rooster op de keramische kookplaat laten vallen en die was daar niet tegen bestand. Het gevolg is een flinke barst en er zal een andere moeten komen. Zonder morren wordt dat weer opgelost, maar omdat het een oud model kookplaat betreft dat ook nog eens verbonden is met onze oven, kan het deze keer wat langer duren. Er is nu een dag overheen gegaan, maar ik verwacht voor het einde van de week gewoon weer te kunnen koken! Vanavond eten we chinees, eigenlijk ook wel heel erg lekker.

En nog steeds staat ons huis in Mill te koop, hoe jammer is het dat ik hier de mooiste huizen voorbij zie komen en er niks mee kan. Pas nog aan de Noordsingel, werkelijk een pand dat ik een droomhuis zou willen noemen, maar wel een droomhuis voor een ander: het is verkocht. Wanneer zijn wij aan de beurt? Kom op mensen, stuur de link nog maar eens door:

Stationsstraat 5 Mill

Ronde van Zeeland Seaports

Gisteren waaide het nog harder dan gewoonlijk hier in Zeeland, een extra uitdaging voor de 132 renners die aan de start verschenen van De Ronde van Zeeland Seaports. Die start was in Middelburg en een vriend van ons uit Nijmegen was er speciaal voor naar Zeeland gekomen. Behalve dat hij wielerfanaat is, kende hij ook een van de (Spaanse) deelnemers persoonlijk. Wij gingen daarom al vroeg naar het voorstellen van de ploegen op de Markt, waar hij natuurlijk even een praatje moest maken met Juanjo Lobato. Toen die laatste naar 'zijn' bus fietste, zijn wij ook naar de Dam gelopen om de wielrenner daar weer te treffen. Bij de bus van de ploeg Andalucia moesten er natuurlijk nog wat foto's genomen worden en daarna vertrok iedereen naar het Abdijplein voor de werkelijke start.

Prachtig hoe dicht we bij de renners konden blijven, op een gegeven moment stonden we bijna midden in het peloton dat klaar stond om te starten. Voor mij stond Lars Boom die er erg veel zin in had, hij zou uiteindelijk als 2^e eindigen.

Met minstens windkracht 6-7 succesvol over de Neeltje Jans fietsen, is niet voor iedereen weggelegd en er vielen onderweg dan ook heel veel renners af. Uiteindelijk zouden er maar 50 finishen, de Zuid-Afrikaan Reinardt Janse van Rensburg werd in dezelfde tijd als Lars Boom (4.35'07'') eerste. 'Onze' Spaanse vriend heeft de finish nooit gehaald, maar heeft zeker genoten van de ervaring van deze wedstrijd.

Deze week op Lievendag's WeBlog: De Roma

Four Freedoms 2012

"Hello, I am the Iraqi ambassador in Norway", zo begon Sundus Omar Ali Albayraqdar gisteren een merkwaardig gesprek met mij in De Timmerfabriek in Vlissingen. Ze kwam naast me zitten en stelde zich onmiddellijk als zodanig voor om vervolgens haar bewondering te uiten over dr. Hussain al-Shahristani die op dat moment vlak voor onze neus geïnterviewd werd.

Dat was gisteren bij Hét Four Freedoms* Side Event 2012. Een hele mond vol voor een evenement dat bestemd was voor alle Zeeuwen, maar vooral voor studenten van de Hogeschool Zeeland en Roosevelt Academy die 's ochtends presentaties hielden met als thema 'Natuurlijk Zeeland' en mensen uit het Zeeuwse onderwijs waarvoor 's middags een onderwijsmarkt was en allerlei workshops georganiseerd werden met het thema 'Going glocal'. Dit evenement was de afsluiting van een week waarin intensief gebrainstormd werd over duurzaamheid en oplossingen daarvoor in Zeeland. Mijn aanwezigheid daar was het gevolg van het feit dat ik de website voor dit evenement heb mogen maken en bezig ben met een volgende website over 'going glocal'.

Om terug te komen op de Iraakse ambassadeur in Noorwegen: ze was speciaal naar Nederland gekomen om de uitreiking van de Four Freedoms Award bij te wonen aan de Iraakse minister van energie Hussain al-Shahristani, die zo aardig was om de dag voor de officiële uitreiking van de Awards aanwezig te zijn bij het side event. Net zoals mevrouw Ela Ramesh Bhatt uit India liet hij zich tijdens de lunchpauze interviewen over zijn speciale 'freedom'. Al-Shahristani ontving de prijs voor vrijwaring van angst en dat heeft alles te maken met de tijd dat hij gevangen zat in de Abu Ghraib gevangenis in de tijd van Sadam Hussein. Hij zat daar omdat hij weigerde zijn kennis in te zetten om atoomenergie toe te passen voor strategische doeleinden. Nu is hij minister van energie in het Irak na Sadam Hussein en houdt zich bezig met duurzame energie. Zon genoeg in Irak, zo stelde hij het zelf.

Mevrouw Ela Ramesh Bhatt ontving haar award vandaag voor vrijwaring van gebrek. In India houdt zij zich bezig met gelijke rechten voor vrouwen. Zij is ook lid van een selecte, door Nelson Mandela bij elkaar geroepen groep: de 'Elders'.(www.theelders.org: The Elders | Independent global leaders working together for peace and human rights.) Ela Bhatt ziet eruit als een klein kwetsbaar vrouwtje, maar is een sterk mens met vernieuwende ideeën over vrouwenrecht en gelijke behandeling. Enkele uitspraken van haar: "The next century is for women: for equal rights and capacity", "Women naturally keep people together" en "Changes require new thinking".

Na de lunch was er veel aandacht voor wereldburgerschap en mensenrechteneducatie. Ook de studenten van Roosevelt Academy die in juli naar Namibië gaan om het wereldburgerschap in de praktijk te brengen, waren aanwezig met een voorlichtingskraampje. Zij verzamelen nu op Zeeuwse scholen allerlei vragen die de kinderen hier willen stellen aan hun Namibische leeftijdgenoten. Het is de bedoeling dat er via de website interactie komt tussen deze twee 'werelden' om ze zo dichter bij elkaar te brengen.

Ter afsluiting werden de Zeeuwse Vier Vrijheden awards uitgereikt aan mensen of organisaties in Zeeland die zich op een bijzondere manier ingezet hebben voor hun omgeving.

Vrijheid van Gebrek: Stichting Hond Kan De Was Doen

Vrijheid van Meningsuiting: Helge Prinsen

Vrijheid van Religie: Zeeuwse Wereldvrouwen (Wereldwuuf)

Vrijwaring van Angst: COC Zeeland

*Four Freedoms: De Four Freedoms Award is een jaarlijkse prijs voor personen die zich op een bijzondere wijze hebben ingezet voor het waarborgen van de vier vrijheden zoals die door de Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt in zijn zogenaamde “Four freedoms”-toespraak tot het Amerikaans Congres in 1941 werden benoemd.

Deze week op Lievendag's WeBlog: Zeeuwse traditie

Open Huis

Zaterdag 31 maart, openhuizendag van de NVM (Nederlandse Vereniging van Makelaars): een mooie kans om op een vrijblijvend manier een aantal huizen te bezichtigen die ons aanstaan. Sinds ik in Middelburg woon, houd ik bij welke panden er in het centrum aangeboden worden die voor ons in de toekomst interessant kunnen zijn. In de toekomst, want we hebben zelf nog een huis in de verkoop dat we eerst kwijt willen voordat we ook maar denken aan het kopen van een ander huis. Nou ja, dat is dus niet helemaal waar, ik denk er regelmatig aan. Hoe het zou zijn om in zo'n leuk oud pand in het centrum te wonen.

Intussen heb ik het geweldig naar mijn zin in het huurappartement midden in de stad en ik roep soms al dat ik er niet meer weg wil. Nou ja, het appartement is klein - een groot deel van onze spullen kunnen hier niet staan, maar je zit dicht bij de stad, dichtbij het station en je bent zó op de snelweg. Het is mooi licht van binnen en er is een groot terras met de hele dag zon. Er wonen aardige mensen en het voelt als thuis.

Maar toch kriebelt het soms en als er dan zo'n gelegenheid komt dat je zonder een afspraak te maken te koop aangeboden panden kunt bezichtigen, dan doe je dat! Van de huizen waar we wel in zouden willen wonen, had ik een lijstje gemaakt en op de website van Funda gekeken welke meededen aan de openhuizendag.

Dat waren er heel weinig, om precies te zijn twee. Zo weinig, dat was jammer en ook onze favoriete woning zat daar niet bij. Maar om een indruk te krijgen wat er voor een bepaalde prijs geboden wordt in Middelburg, was het toch zinvol om te gaan.

Een van de twee panden staat recht tegenover het appartement, een mooi oud monument uit 1737 dat recentelijk helemaal is opgeknapt. Wat een verrassing toen bleek dat de eigenaren in hetzelfde appartementencomplex wonen als ik! We werden dan ook hartelijk begroet met "Ha buurvrouw!" en kregen een uitgebreide rondleiding. Een fantastisch huis, maar helemaal geen tuin of eigen buiten en eigenlijk te klein voor ons. Beneden een 'winkelruimte' die ook als bijvoorbeeld kantoor gebruikt zou kunnen worden. Daaronder een souterrain waarin een kleine keuken en een toiletgroep omdat het pand ooit als horeca in gebruik is geweest. Op de eerste verdieping waren een ruime woon/eetkamer met halfopen keuken. Op de tweede verdieping een grote ruimte die als zitkamer of als slaapkamer gebruikt kan worden. Op deze verdieping ook een nieuwe badkamer, maar de stahoogte is hier maar 1.80 m en dat is voor onze familie echt te klein. Op de derde verdieping een grote open, mooi afgewerkte ruimte met behoorlijk wat bergruimte. We waren behoorlijk gecharmeerd van het pand, maar de nadelen van het ontbreken van een tuin en de 'verdieping-voor-kleine-mensen' wegen hier toch zwaar. Dit gaat het niet worden!

Het volgende huis staat een straat verder en is een stuk groter. Het lijkt een monumentaal pand, maar is nadat het platgebombardeerd is in de oorlog volledig opnieuw opgebouwd met steentjes uit de kerk die er naast staat. Het huis heeft een tuin en zelfs een garage en aan de buitenkant ziet het er prachtig uit. Het is ook groot (4 slaapkamers en een zolder en onder het hele huis een groot, droog souterrain), maar het leek wel of er sinds de wederopbouw helemaal niks meer aan gedaan was. Het zag er behoorlijk uitgeleefd uit en ook het houtwerk aan de buitenkant was op meer plaatsen niet meer goed. We werden rondgeleid door een enhousiaste dame die er tijdelijk mag wonen tot het verkocht is. Dat weerhield haar er niet van om er heel enthousiast over te vertellen, aan haar zal het niet liggen als het niet verkocht wordt. Maar wij waren er eigenlijk al snel klaar mee. De vraagprijs ligt behoorlijk hoog, vergeleken bij andere panden in de buurt, en voordat het naar onze wensen bewoonbaar zou zijn, zou daar nog een flink bedrag bij moeten. Dat was toch een beetje een afknapper.

Terwijl wij hier in Middelburg op zoek zijn naar een leuke nieuwe plek, staat ons huis in Mill nog steeds te koop. Geen openhuizendag daar voor ons, we kunnen maar op één plek tegelijk zijn. Wij gaan ervan uit dat écht geïnteresseerde kopers toch wel komen kijken als ze daar aan toe zijn. Daar zitten wij nog steeds op te wachten, maar eens zal het tij keren en kunnen wij ons (bijna)monument in Mill ruilen voor een leuk pand in het centrum van monumentenstad Middelburg. Daar ben ik van overtuigd.

Te Koop in Mill: Vrijstaand Herenhuis met bedrijfsmogelijkheid

Afscheid eerste Dean Roosevelt Academy

Deze week begon met het afscheid van de Dean van Roosevelt Academy. Om precies te zijn de eerste Dean. De man die in 2004 startte met een university college in zijn geboorteplaats Middelburg.

Voor ons de eerste officiële gebeurtenis van Roosevelt Academy (RA) die wij meemaakten sinds we hier wonen. Het zal zeker niet de laatste zijn.

Bij ieder academisch evenement gaan de professoren, docenten en faculteitsstaf in processie door Middelburg. Dat wordt een cortège genoemd.

Deze keer werd de cortège gelopen van het stadhuis (Roosevelt Academy) naar de Nieuwe Kerk die onderdeel van de abdij is. Een mooi gezicht, zo'n stoet met deelnemers in verschillende toga's. Voor de kenner is precies te zien van welke universiteit de drager van de toga afkomstig is en of hij of zij wel of niet gepromoveerd is.

Voorop loopt de pedel met haar stok en daarachter de professoren en docenten in tweetallen.

Voordat het zover was, vond er in het prachtige Middelburgse stadhuis een symposium plaats ter gelegenheid van het afscheid van professor Hans Adriaansens. Dat was het officiële gedeelte.

In de Nieuwe Kerk was het wel heel plechtig, maar toch hing er een meer ongedwongen sfeer. Dat was mede te danken aan de prachtige speech van Karla Peijs, de commissaris van de Koningin in Zeeland. Een speech over lions and lambs, waarbij leeuwinnen er het beste afkwamen. Ook de burgemeester van Middelburg, Koos Schouwenaar, had een geanimeerde toespraak waar volop bij gelachen kon worden. Aan het einde had hij een behoorlijke verrassing: hij reikte Hans Adriaansens de eerste erepenning van de gemeente Middelburg uit.

De speeches werden afgewisseld met optredens van studentenkoren van RA en korte woordjes van oud studenten.

Na afloop was er nog receptie in de kloostergangen van de abdij.

Deze week op Lievendag's WeBlog: Stormachtig

Station Middelburg

Van Station Mill naar het station van Middelburg gaat niet helemaal met de trein en al helemaal niet zonder hindernissen (= overstappen). Het begint met een busrit van Arriva naar Cuijk waar wel een station is. Daar kun je dan níet met een NS trein vertrekken, maar wel met Véolia naar Nijmegen. Gelukkig rijdt daar de Intercity naar Roosendaal en kun je in ieder geval heel lang blijven zitten voordat er opnieuw overgestapt moet worden. Het laatste rechte stuk van bijna 3 kwartier rijd je Zeeland in, bij aankomst op station Middelburg heb je er dan een kwartier met de bus en bijna 3 uur treinen opzitten! Je kunt in dit geval beter met de auto gaan, in nét 2 uur is de afstand overbrugd.

Ik reed het samen met mijn broer met een verhuisauto, net na Kerstmis 2011. Sinds 3^de kerstdag woon ik officieel in Middelburg en zoals ik van veel kanten te horen kreeg, ben ik een 'Zeeuws meisje' geworden. Zeeuws is leuk, maar zúnig zal ik wel niet worden. Waar ik nu woon, loop ik zo de stad in met alle verleidingen die daarbij horen. Het spreekwoord 'Zuinigheid kent geen tijd' is hier niet aan mij besteed, ik geniet van het in de stad wonen.

En even verderop - om precies te zijn 10 km - sta je op het strand! Lekker uitwaaien aan zee, lunchen in de zon (achter glas in het strandpaviljoen) en weer verder lopen langs de branding. Voor iemand die eigenlijk niet zo van de zee houdt, geniet ik hier wel heel erg van.

Station Mill zal als blog verdergaan als Halte Middelburg. Een nieuwe plek in mijn leven waar vast ook weer een heleboel over te vertellen valt. Wordt vervolgd.

Deze week op Lievendag's WeBlog: De eerste Zeeuwse weken

Internetveiling

Websites waar je kunt bieden op spullen die je graag wilt hebben, bestaan al lang. De bekendste in Nederland is Marktplaats: je kunt het zo gek niet verzinnen of je vindt het daar. Nu is er sinds ongeveer een jaar ook een speciale veilingwebsite voor huizen: www.openhuis.nl. Het gaat hier niet om een verplichte veiling door de bank, maar het is een aanvulling op andere verkoopmethodes en kan alleen maar gebruikt worden via de NVM makelaar. Een verkoper kan bij de eigen makelaar zijn pand aanmelden en een belangstellende vraagt via die makelaar een inlogcode aan om zich te registreren en misschien te bieden. Verder kan er gewoon voorafgaande aan de veiling in het huis rondgekekeken worden of zelfs al onderhandeld. Het hoéft uiteindelijk niet tot een veiling te komen, maar mocht dat wel zo zijn dan gebeurt dat op de aangegeven veilingdag binnen een vooraf te bepalen uur.
Hierbij kan geboden worden vanaf de vermelde vraagprijs. De verkoper heeft vantevoren met de makelaar een gunprijs afgesproken en wordt daar overheen geboden, dan is het huis na afloop van de biedtermijn verkocht!

Dat klinkt allemaal heel simpel, maar ik kan je verzekeren dat het heel spannend is als het om je eigen huis gaat! Wij hebben dus ons huis aangemeld voor zo'n internetveiling, die zal plaatsvinden op 30 januari 2012 van 19.00 tot 20.00 uur. Als het goed is, wonen wij dan al bijna een maand in Middelburg.

Nadat we de laatste maanden druk zijn geweest met het opknappen van het huis en het aanleggen van de voortuin, ziet het er nu weer tiptop uit en staat het als het ware te wachten op die ene koper die nu nog niet weet dat hij de nieuwe eigenaar wordt. Want dat er zo'n koper ergens rondloopt, daar hoeft niet aan getwijfeld te worden. Om zoveel mogelijk mensen te bereiken, staat het huis nu behalve op de website van onze eigen makelaar (klik op Van de Ven Garantiemakelaars), op Funda (klik hier) en op www.openhuis.nl (klik hier) ook op een hele nieuwe website op de woningmarkt.

Op www.wonico.nl kun je zelf je eigen verkoopwebsite samenstellen. De makers van de site zijn heel goed thuis in het gebruik van social media en mobiele websites. Daar wordt dan ook veel aandacht aan besteed. Uniek is ook dat de verkoper helemaal zelf bepaalt wat er over het huis gezegd wordt, zo kun je bijvoorbeeld allerlei woonbelevenissen aan je presentatie toevoegen. De website zit mooi in elkaar, ziet er prettig uit en je kunt er heel gemakkelijk de weg op vinden. De site zit op dit moment nog in de testfase, maar ik heb al een inlogcode kunnen krijgen en mag mee testen. Daarom is ons huis daar ook al te zien. Kijk zelf naar deze nieuwe vorm van presentatie (klik hier) en laat me even weten wat je ervan vindt. heeft iemand nog goede tips om aan deze website toe te voegen? Reageer op dit blog of stuur me een mail!

Als nu ook de crisis een beetje 'opschiet', dan is het binnenkort misschien eindelijk onze beurt om ons huis te verkopen. Deze blog doorsturen aan mensen die je kent, mag natuurlijk altijd. Hoe meer mensen het weten, hoe eerder we die onwetende koper gaan vinden!

Deze week op Lievendag's WeBlog: Cannabis Sativa Neerkandia

WET van 31 juli 1930

1940: Toen alle huizen aan onze kant van de Stationsstraat nog voortuinen hadden.
Bron: Studio Domeinzicht

Een lang verhaal is deze week ingekort tot een besluit van de gemeente. Die verschuilt zich achter artikel 4 van de Wegenwet van 1930. Daarmee is wat de gemeente betreft de kous afgedaan en wat ons betreft óók. Voor het symbolische bedrag van € 11,34 per m² gaan wij nog geen centimeter officieel verkopen.
Dat betekent niet dat er geen voortuin komt, daarover hadden we al eerder overeenstemming met de gemeente bereikt. Over de volle breedte van ons huis wordt een strook van onze eigen grond omgetoverd tot voortuin, de rest van onze eigen vierkante meters blijven dan in gebruik als openbare ruimte. Voor de onschuldige voorbijganger lijkt het gemeentegrond, op papier - en kadastraal - is het ons eigendom.
Volgens dezelfde wegenwet als hierboven genoemd, kan de gemeente het gebruiksrecht weer verliezen als wij er een jaar lang voor zorgen dat aan voorbijgangers kenbaar gemaakt wordt dat het om eigen weg of eigen grond gaat. Maar dat laten we dan maar liever aan de volgende bewoners over!

De tuin wordt binnenkort aangelegd, het houtwerk is rondom opgeknapt. Dat betekent dat het tijd wordt voor nieuwe foto's, een krachtige reclame-actie om ons huis aan de (nieuwe) man te brengen en een andere verkoopprijs. Binnen afzienbare tijd doen wij een mooi aanbod, maar iemand die al eerder met een redelijk bod komt, is natuurlijk van harte welkom!

Wij gaan binnenkort verhuizen. Meer hierover op Lievendag's WeBlog

Hieronder de wettekst zoals hierboven genoemd:
==============================================

WET van 31 juli 1930, houdende vaststelling van voorschriften omtrent openbare wegen

     WIJ WILHELMINA, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, enz., enz., enz.

     Allen, die deze zullen zien of hooren lezen, salut! doen te weten:

     Alzoo Wij in overweging genomen hebben, dat het noodzakelijk is voorschriften vast te stellen omtrent openbare wegen, hetgeen ingevolge artikel 190 der Grondwet bij de wet zal moeten geschieden;

     Zoo is het, dat Wij, den Raad van State gehoord, en met gemeen overleg der Staten-Generaal, hebben goedgevonden en verstaan, gelijk Wij goedvinden en verstaan bij deze:

Hoofdstuk I. Algemeene bepalingen

Artikel 1

    1. Deze wet is uitsluitend van toepassing op openbare wegen.

    2. Onder wegen worden in deze wet mede verstaan:

        I. voetpaden, rijwielpaden, jaagpaden, dreven, molenwegen, kerkwegen en andere verkeersbanen voor beperkt gebruik;

        II. bruggen.

Artikel 2

Onder waterschappen worden in deze wet begrepen veenschappen en veenpolders.

Artikel 3

Onder rechthebbende wordt in deze wet verstaan de rechthebbende krachtens burgerlijk recht.

Hoofdstuk II. De openbaarheid

Artikel 4

    1. Een weg is openbaar:

        I. wanneer hij, na het tijdstip van dertig jaren vóór het in werking treden van deze wet, gedurende dertig achtereenvolgende jaren voor een ieder toegankelijk is geweest;

        II. wanneer hij, na het tijdstip van tien jaren vóór het in werking treden van deze wet, gedurende tien achtereenvolgende jaren voor een ieder toegankelijk is geweest en tevens gedurende dien tijd is onderhouden door het Rijk, eene provincie, eene gemeente of een waterschap;

        III. wanneer de rechthebbende daaraan de bestemming van openbaren weg heeft gegeven.

    2. Het onder I en II bepaalde lijdt uitzondering wanneer, loopende den termijn van dertig of van tien jaren, gedurende een tijdvak van ten minste een jaar duidelijk ter plaatse is kenbaar gemaakt, dat de weg slechts ter bede voor een ieder toegankelijk is.

    3. Dit kenbaar maken kan geschieden door het stellen van opschriften als: eigen weg, particuliere weg, private weg en soortgelijke, of door andere kenteekenen.

Ons eigen centrumplan

Foto uit de oude doos, ons pand zoals het ooit was (www.thuisinbrabant.nl)

Er wordt nog steeds heel hard gewerkt aan ons huis. De schilders zijn klaar met de kozijnen en deuren, maar nog druk bezig met de lambrisering. Vandaag wordt er behalve geschilderd, ook flink getimmerd. Voordat de daklijsten door de schilders onderhanden genomen kunnen worden, moeten er eerst nieuwe latten op. De oude zijn op sommige plaatsen helemaal weggerot en moeten worden vervangen. Aanvankelijk hadden wij daar zelf iemand voor geregeld, maar toen het zover was dat hij eraan moest beginnen, kon hij de klus niet aannemen. Het heeft even geduurd voordat er een andere timmerman gevonden was die wel tijd had, maar gelukkig is dat allemaal goedgekomen en kwam er vanochtend een bus met aanhanger voorrijden. Uit de bus kwamen twee timmermannen en op de aanhanger lag het bestelde hout.

Behalve de timmerlui en de schilders, kwam vandaag ook de tuinman nog langs om het nodige snoeiwerk te verrichten. Een huis vol noeste werkers dus, of eigenlijk een tuin vol om precies te zijn! Alleen voor de koffie komen ze naar binnen.

Deze week hebben we de 'kwestie voortuin' ook weer nieuw leven ingeblazen. Vanwege de vakantie hebben we bewust gewacht met reageren op het aanbod van de gemeente om de grond voor € 11,34 te kopen. We wilden niet het risico lopen dat onze reactie ergens onder een stapel brieven kwam te liggen en hebben maandagavond per mail gereageerd. In een brief leggen wij nog eens aan de gemeente uit dat het ongelooflijk vreemd is dat je als burger gestraft wordt voor goed burgerschap als je niet meer dan een zakcentje krijgt voor het verplaatsen van een heg en het overdragen van dure bouwgrond voor algemeen gebruik. Er bestaan inderdaad regels die de gemeentelijke overheid het recht geven om particuliere grond te gebruiken als openbare ruimte. Maar dan moeten ze wel kunnen aantonen waarvoor dat nodig is. In een gesprek eerder op het gemeentehuis kwam naar voren dat er voor ons huis gelegenheid moet zijn voor voetgangers om veilig van die openbare ruimte gebruik te maken. Daar willen wij ook best rekening mee houden en we zijn dan ook bereid om een strook van ongeveer een meter breed - zodat ook rolstoelers en kinderwagens de ruimte hebben - aan die openbare ruimte prijs te geven. In ons voorstel gaat de heg naar achteren en komt er voor ons huis een tuin die daarop aansluit, zodat er ruim baan blijft voor de voetgangers. Maar daar moet de gemeente dan wel iets tegenoverstellen. Daar zijn we over aan het onderhandelen.

Als alles helemaal klaar is, zal het aanzien van de hoek Stationsstraat-Julianastraat zeker veranderd zijn, in positieve zin! Een mooie plek om te wonen in het centrum van Mill!

Deze week op Lievendag's WeBlog: Under construction

Schilders in weer en wind

Wie deze week door de Stationsstraat liep, moet het zijn opgevallen: er wordt hard gewerkt om ons pand rondom weer goed in de verf te zetten. Wat een klus! Al 4 dagen wordt er geschuurd en geplamuurd en hier en daar al gegrond. Het ziet er nu al een stuk beter uit en dan moet het echte schilderen nog beginnen. Misschien heb ik het op deze plek al eens vermeld, maar het aantal ramen en deuren dat wij in onze buitenmuren hebben, is groot. Om precies te zijn, gaat het beneden om 11 ramen, 4 buitendeuren en dubbele garagedeuren; boven zijn er ook nog eens 5 ramen en een zolderraam. De moed zinkt me al in de schoenen als ik het alleen maar opschrijf, maar de schilders zijn er heel laconiek onder. "Gewoon beginnen", was het devies maandagochtend. En dat deden ze.

Op dinsdag werden ze onderbroken door de hevigste bui ooit die wij hier in Mill hebben meegemaakt. Het werd donker, écht pikkedonker en daarna brak er een ongekend noodweer los. Later las ik dat er in een half uur tijd ongeveer 35 mm regen was gevallen, het normale gemiddelde voor augustus is 62 mm voor de hele maand! Jammer genoeg gaan wij dit jaar ver boven dit maandgemiddelde uitkomen, volgens de neerslagkaart van het KNMI is er t/m vandaag al 116,4 mm in Mill gevallen (zie afbeelding). Als je op die kaart kijkt, zie je dat je deze zomer beter niet in het oosten van het land kunt zijn. Maar daar wonen we wel! De voorspellingen zijn al niet veel beter, komend weekend wordt weer nat. Erg vervelend, want wij verwachten zaterdag ongeveer 30 mensen die voor onze jaarlijkse potluck naar Mill komen. Gelukkig zijn wij voorbereid en hebben de grote tent al klaarliggen. Morgen, weer of geen weer, gaan we die opzetten en dan trekken wij ons van de regen niks meer aan.

Voorlopig staan de steigers nog wel op Stationsstraat 5, de schilders zijn zeker nog wel een week bezig. Dan moeten er natuurlijk niet teveel van die ontregelende buien vallen, want dan halen ze dat niet. 'Regen en wind trotserend' (deze zomer toepasselijker dan 'ijs en weder dienende') werken ze zoveel mogelijk door. En gelukkig is het vandaag droog en zelfs mooi weer. Morgen zien we wel weer, weeronline voorspelt niet veel goeds. Gelukkig een lichte verbetering voor zaterdag, maar ik denk niet dat we de tent voor niks zullen opzetten!

Over een paar weken staat ons huis strak-in-de-lak weer te pronken. Later nog een voortuin toe te voegen en zeg eens eerlijk, dan moet je toch wel gek zijn als je het níet wilt kopen! Een volgende keer meer over ons pand: staat het nu nog wel of niet te koop?

Deze week op Lievendag's WeBlog: Een bedrijf meer en/of minder