Dag Arthur

Vandaag was het definitieve afscheid van een kleurrijk man:

Arthur Denkelaar, in leven directeur van De Kameleon.

In een overvol crematorium in Nijmegen waren familie, vrienden, collega's, ouders en kinderen en andere belangstellenden bij elkaar gekomen om nog een laatste keer samen te zijn met Arthur. Het was een emotionele gebeurtenis, maar door de verschillende verhalen over Arthur kon er af en toe ook gelachen worden. Precies zoals hij dat zelf ook gedaan zou hebben. Met levensgrote foto's en zijn eigen muziek kwam het soms hard binnen bij de aanwezigen, maar daar was het niet minder mooi door.
De grote verrassing - althans voor mij persoonlijk - was de afscheidsbrief die Arthur zelf geschreven had en die door zijn broer voorgelezen werd. Enkele jaren geleden, toen het slechter ging met zijn gezondheid, schreef hij de eerste versie en zorgde daarna regelmatig voor een update. Het is heel bijzonder om na iemands dood van hemzelf te horen hoe hij over bepaalde dingen dacht en hoe hij in het leven stond. Met humor en zonder spijt keek hij terug en verzekerde ons dat hij een fijne tijd had gehad.
Bij het allerlaatste onderdeel van de plechtigheid werd gevraagd of iedereen ging staan om Arthur een laatste applaus te geven. Het hield niet op, menige band zou er jaloers op zijn geweest. Maar hier helaas geen toegift meer.
Ook voor de vele kinderen die samen vooraan op de grond zaten, was het een indrukwekkende gebeurtenis. Het was bijzonder dat ze de anderhalf uur durende viering doodstil meemaakten met groot verdriet op hun gezichtjes.
Gisteren was er op school al speciaal voor hen een herdenking waar ze wat actiever in konden zijn. In de hal van de school kwamen ze de herinneringen die ze aan 'hun' Arthur hadden aan elkaar vertellen. Van iedere groep mochten een paar kinderen naar voren komen en werd er gepraat, gezongen en zelfs gedanst! Met een prachtige gitaarsolo (Tears in Heaven van Eric Clapton) door een getalenteerde leerling uit groep 8 als afsluiting. Daarna gingen alle kinderen in doodse stilte naar buiten met een ballon in de hand. De bedoeling was dat die allemaal tegelijk de lucht ingingen na het zingen van het - speciaal voor de gelegenheid aangepaste - schoollied 'Kam-Kameleon'. Natuurlijk was niet ieder kind zich ervan bewust dat de ballon stevig vastgehouden moest worden, zodat er af en toe al een eenzame ballon voortijdig het luchtruim koos, maar uiteindelijk gingen er toch honderden tegelijk de lucht in. Een kleurrijk afscheid voor een kleurrijke man die we zo symbolisch loslieten. Dag Arthur, we willen het niet, maar we moesten je laten gaan.

Een abnormale schoolweek

De discussies over de brede school die er - in welke vorm dan ook - ooit in Mill moet komen, zijn nog lang niet voorbij. De standpunten van de diverse partijen worden breed uitgemeten in de plaatselijke pers. Het college van B & W heeft deze week geadviseerd om vast te houden aan de plannen voor één brede school aan de Langenboomseweg. Andere groeperingen doen hun best om hun stem daartegen te laten horen. Vorige week zaterdag stond er een ingezonden stuk in De Gelderlander waarin een pleidooi voor kleinschaligheid de argumenten voor één grote school moet tegenspreken. In dat stuk wordt ook gesproken over de kwaliteit van het basisonderwijs in Mill. Dat is vrij logisch, want grote zorgvuldigheid is geboden als het om de kwaliteit van onderwijs aan jonge kinderen gaat. Daar zal iedereen het mee eens zijn. De opmerking dat de kwaliteit van het onderwijs toenam met de komst van een openbare school in Mill vind ik dan ook meer een constatering dan een vergelijking tussen de verschillende vormen van onderwijs in Mill. Volgens mij is dat de wet van de markt: als er meer aanbod komt, zal iedereen meer zijn best moeten doen om een goed product te leveren. Dat verhoogt per definitie de kwaliteit. Zo was volgens mij de opmerking in het stuk van Van Eenbergen ook bedoeld. Meer keus zorgt voor een kwaliteitsimpuls in het aanbod en dat is goed.
Hoe jammer is het dan om te zien dat de leerkrachten van de katholieke scholen in Mill zich aangevallen hebben gevoeld. Vanmorgen stond er een ingezonden brief in De Gelderlander van de gezamenlijke leerkrachten waarin zij stellen dat de kwaliteit van het onderwijs in Mill ook goed was voor de komst van de openbare basisschool. Maar dat heeft ook niemand ooit bestreden. Dat de kwaliteit niet verbeterd werd, is een vreemde stelling van leerkrachten die beter zouden moeten weten. Iedere leerkracht uit bijzonder of openbaar onderwijs zou dagelijks bezig moeten zijn met het verbeteren van de kwaliteit van zijn of haar onderwijs. En elke leerkracht doet dat eigenlijk ook, dat is een automatisme. Leerkrachten die hun tijd uitzitten of er geen zin meer in hebben, moeten stoppen met onderwijs geven. Nu gedragen de 'katholieke' leerkrachten zich als een aangevallen dier, dat slaat ook terug. Dat is jammer.
Ook jammer is dat de plaatsing van de brief in de krant van vandaag wel op een erg ongelukkig tijdstip valt. In diezelfde krant staat de necrologie van de helaas veel te vroeg overleden directeur van de openbare basisschool in Mill: Arthur Denkelaar. Een man die iedere dag bezig was om de kwaliteit van zijn school te waarborgen en te verbeteren. Die goed niet goed genoeg vond en van zíjn school een superleuke, maar vooral nóg betere school wilde maken waar ieder kind en iedere leerkracht zich optimaal kan ontwikkelen. In diezelfde krant staan ook de indrukwekkende rouwadvertenties voor Arthur waaruit blijkt hoeveel hij voor veel mensen in Mill betekende. Voor Arthur geen brede school meer, maar ik weet zeker dat hij graag gewild zou hebben dat De Kameleon doorgaat op de ingeslagen weg want ook in het onderwijs geldt dat stilstand achteruitgang betekent. Onderwijs is ontwikkeling, daarin zit de kwaliteit!

Groeten uit Antwerpen

Dit weekend was ik in Antwerpen. Even heerlijk genieten van deze leuke stad.
Bij de kathedraal stond de vaste 'living statue' weer tussen de beeldengroep. Op de foto hierboven staat dus een beeld in de groep dat er eigenlijk niet bij hoort. Ik ben benieuwd of iemand mij kan vertellen om welk beeld het gaat!

Intussen zag ik op internet dat er in Mill nog stevig doorgepraat wordt over de wel of niet te bouwen brede school. Op 27 november zal de gemeenteraad een definitief besluit nemen over de locatie. Deze week konden alle belangstellenden de hele geschiedenis nog eens nalezen op een hele pagina van De Koerier. AB90 belicht hierin veel aspecten, maar benadrukt de voordelen van twee locaties tegenover die ene nieuw te bouwen brede school aan de Langenboomseweg. Als politieke partij is het hun goed recht om hun standpunt op deze manier uiteen te zetten. Maar het blíjft natuurlijk de mening van één partij. De schoolbesturen denken er anders over en het advies dat het college van B&W deze week aan de gemeenteraad heeft aangeboden pleit ook voor één brede school in Mill. Lees hierover meer op www.inmill.nl.
Als reactie op dit advies schrijft de secretaris van AB90 dit weekend een uitgebreid stuk over de nieuwste ontwikkelingen over kleinschaligheid en onderwijs. Schrijft Theo van Eenbergen dit nu als secretaris van AB90 om de mening van zijn partij met extra argumenten te ondersteunen of schrijft hij dat als onderwijsman die zich oprecht bezorgd maakt over het basisonderwijs in de gemeente Mill? Lees er hier meer over en oordeel zelf.

Eindelijk komt er binnenkort ook weer licht in de duisternis in Mill. Op 12 december zullen wij niet meer op een lege kerktoren hoeven te kijken en zien wij vanuit alle richtingen weer hoe laat het is. (www.inmill.nl)

Reactie van Theo van Eenbergen:
theo van eenbergen 28-11-2008 15:47

Dag Rieky,
als onderwijsman geschreven, eigenlijk in opdracht van de gevoelens van Millse ouders. Schoolbesturen en college hielden relevante informatie achter en die heb ik beschreven. Natuurlijk ben ik (met trots) lid van AB'90, maar heb dit op persoonlijke titel geschreven. Zij wisten van het artikel niets af; slechts Corné Kremers wist, dat ik iets zou gaan schrijven. C'est tous.
Groet,
Theo

Veilig wonen in Mill

Vrijdag verscheen de jaarlijkse gemeentelijke veiligheidsindex. Onderaan op een lijst van 443 gemeentes vinden we dit jaar als veiligste plaats het Friese Ferwerderadiel en helemaal bovenaan als onveiligste Utrecht. Die laatste stad staat al sinds 2004 aan 'kop' van dit klassement en wordt direct gevolgd door Amsterdam, Eindhoven, Den Bosch en Rotterdam, een twijfelachtige eer voor de grote steden. Beter kun je in de lagere regionen eindigen. Zoals Mill bijvoorbeeld, ons dorp dat als veiligste gemeente van de regio uit de bus kwam. Op plaats nummer 379 scoren wij erg 'veilig'. Een vergelijking met plaatsen in de regio: Gennep staat op 199 en Cuijk op 205. Daarna komen Boxmeer (263), Grave (270) en Sint Anthonis (280). De 'grote' stad het dichtst bij ons in de buurt, Nijmegen, staat op nummer 13 en het iets kleinere Uden op 112.
Het zijn slechts cijfers, wat zeggen die ons? Het gevoel zegt dat het goed wonen is in onze regio en deze lijst bevestigt dat nog eens. Meer moeten we er ook niet van maken. De gemeentelijke overheid zal er hun conclusies uit moeten trekken en er beleid op maken. Voor de rest leven wij gewoon door in onze dorpen in Brabants Eerste Kwartier. (Voor de volledige lijst, zie de website van Binnenlands Bestuur)
Zo roept het gemeentebestuur van Mill alle bewoners op om naar de informatie-avond op dinsdag 11 november te komen om 'mee te praten' over het dorpsontwikkelingsplan. De discussie over de brede school is nog in volle gang, AB90 heeft er zelfs een pagina van De Koerier voor gekocht. We zullen woensdag zien of dat de moeite waard was. Uiteindelijk belandt de (informatie over) brede school bij ons dan in de kattenbak, maar vooruit, misschien leren we nog wat van het beloofde overzicht van feiten.
En... ons huis staat nog steeds te koop. We willen er nu wel eens van af, van de vraag of we ons huis al verkocht hebben. Dat horen we bijna dagelijks, terwijl we er zelf niet zo frequent mee bezig zijn. Wij hebben in juni besloten dat we op den duur uit Mill vertrekken en voor onszelf daar een redelijk lange termijn aan verbonden. Wij weten dat we niet in een alledaags huis wonen en dat betekent dat het niet aan de eerste de beste verkocht zal worden. Die ene speciale koper loopt al ergens rond, hij weet het zelf misschien nog niet, maar eens wordt hij de trotse eigenaar van ons pand. Dat kan volgende week gebeuren, maar ook volgend jaar. Dat heeft niets met de kredietcrisis te maken, dat is gewoon inherent aan het pand dat wij aanbieden. Wij wachten rustig af, maar die koper is natuurlijk altijd van harte welkom! Wij bieden ons huis nu te koop aan met een extra pluspunt: het staat in de veiligste gemeente van de regio!
www.vandevengarantiemakelaars.nl of www.tekoop.station-mill.nl

Raboloop voor Millse hardlopers?

Ondanks het tegenwerkende weer van gisteren, was de Raboloop in Mill een groot succes. Met meer deelnemers dan voorgaande jaren ging de wedstrijd van start in de stromende regen. Het parcours was gedeeltelijk niet verhard, het laat zich raden wat voor beelden dat opleverde. Het WK veldrijden in een modderig Vlaanderen was er niks bij. Als de beste voorbereiding op de Zevenheuvelenloop - zoals de organisatie zelf zegt - hopen we dat dat niet voor het weer en de omstandigheden op dat parcours rond Nijmegen en Berg en Dal zal gelden.
Van de 101 gefinishte deelnemers kwamen er 12 uit Mill. Dat is opvallend weinig. 5 mannen en 7 vrouwen. De grootste groep deelnemers zijn de mannen die de 10 km lopen. In totaal zijn dat er 58, verdeeld in 40-, 40+ en 50+. De laatste 2 groepen zijn samen 43 mannen, bijna 43% van alle deelnemers dus. Ze lopen als groep een gemiddelde tijd van 46:58 , te weten de 40-ers 46:50 en de 50-plussers 46:67. Hiervan komen slechts 3 mannen uit Mill (gemiddelde tijd 49:68).
Terwijl je in heel Nederland grijze, kalende, wat oudere mannen fanatiek ziet hardlopen, ontbreken die in Mill bijna volledig. Wat is daar de oorzaak van?
Zelf ben ik geen fan van het fenomeen hardlopen en kan daarom een heleboel antwoorden verzinnen op bovenstaande vraag. Maar opvallend is het wel.
Hardlopen is een van de meest laagdrempelige sporten die er bestaan. Je hebt er alleen jezelf en een paar goede loopschoenen voor nodig. Je bent niet afhankelijk van anderen, hoeft niet op een bepaalde tijd ergens te verschijnen en je wint iedere wedstrijd die je loopt op zijn minst van jezelf. Allemaal ingrediënten voor een onzekere, beginnende sporter. Je kunt het eens 'uitproberen' zonder lid te worden van een vereniging en zonder er op voorhand hoge kosten voor te maken. En als het niet bevalt, kun je er weer mee stoppen voordat iemand gemerkt heeft dat je eraan begonnen bent. Geen beschamende afgang achteraf dus als het toch niet zo blijkt te lukken. En als het wel lukt, kun je steeds langer en verder gaan lopen tot je op een gegeven moment zover bent dat je aan een trimloop of wedstrijd mee wilt doen. Dat is wat hardlopen volgens mij in heel Nederland zo populair maakt. Naar verluid werkt het zelfs verslavend voor diegenen die het een poos vol weten te houden.
Maar dit alles geldt blijkbaar niet voor mannen boven de 40 in Mill. Dat maakt me toch nieuwsgierig, waarin verschilt de Millenaar van de gemiddelde Nederlander? Zou dat echt het hardlopen zijn?
Zie voor uitslagen en foto's: http://www.av-olympus.nl/raboloop