(foto ©Rini Cornelissen)Alhoewel ik er, behalve het opbouwen, nog helemaal niks van gezien heb, hoor ik duidelijk dat het weer kermis is in Mill. Een evenement dat altijd samenvalt met ons jaarlijkse familieweekend, zodat we er in ieder geval de eerste 2 avonden van missen. Dat vinden wij gelukkig niet heel erg, want echte kermisklanten zijn wij niet. Misschien dat ik er morgen nog even heen loop om een kaneelstok voor mijn echtgenoot te kopen en dan heb ik weer kermis genoeg gezien voor een jaar. De keuze is geheel aan ons, als we niet wíllen, hoeven we er niks van te zien. Dat ligt geheel anders als het om het hóren van de kermis gaat. Want hoewel ons huis uitstekend geïsoleerd is tegen de geluidsoverlast van de Volkelse straaljagers, schalt de kermismuziek ongestoord door het dubbele glas naar binnen. Vaak begeleid door gillende kinderen die een eng kermisritje maken en later op de avond door dronken kreten van andere feestvierders. Ieder zijn smaak, maar dit is echt een van de weinige nadelen van in het centrum wonen. Het anders zo rustige Mill is nog tot en met dinsdag een lawaaierig dorp. Hoe anders was dat vroeger als het kermis was in mijn geboortedorp (toevallig wél 'Het Dorp'). Ook toen woonde ik in het centrum vlak bij al het vertier, maar toen kon het me niet hard genoeg gaan en niet lang genoeg duren. Iedere kermisdag was ik paraat en gaf mijn geld uit aan allerlei kermisattracties waar ik nu de lol niet meer van kan inzien. Hoe ongelooflijk ik dat vroeger ook gevonden zou hebben, want als je de kermis niet meer leuk vindt, moet je natuurlijk al wel stokoud zijn! Net zo stok als mijn ouders die er toen ook niks aan vonden en blij waren toen wij groot genoeg werden om alleen naar de kermis te kunnen! Kermis is eigenlijk het omgekeerde van olijven of voor mijn part spruitjes: de smaak ervan verandert bij het ouder worden. Ik ben gek op olijven én spruitjes, nu wel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten